Hans Christian Andersen jest bardzo znanym twórcą baśni, które wciąż są aktualne i czytane przez kolejne pokolenia młodych czytelników i nie tylko. Jednym z jego najbardziej znanych utworów jest “Księżniczka na ziarnku grochu”. Tekst ten po raz pierwszy został wydany w roku 1825. Opowiada historię księcia i księżniczki, poszukujących prawdziwej miłości.
Książę przez długi czas bezskutecznie poszukuje żony. Wszystkie kandydatki wydają mu się nieodpowiednie. Książę stwierdza, że może poślubić jedynie prawdziwą księżniczkę. Poszukiwania wciąż nie przynoszą efektów.
Bracia Grimm są znanymi autorami baśni, które są czytane i doceniane przez kolejne pokolenia odbiorców. Takim dziełem są Muzykanci z Bremy, bajka wydana po raz pierwszy w roku 1819. Opowiada ona o losach czwórki starych zwierząt, które nie mogły już pracować i z tego powodu groziła im śmierć.
Czwórka starych zwierząt -osioł, pies, kot i kogut – przestaje być przydatna.
Duński pisarz, Hans Christian Andersen, to autor bardzo wielu baśni, skierowanych do najmłodszych czytelników i nie tylko. Jednym z jego najlepiej znanych i wciąż popularnych utworów jest baśń “Brzydkie kaczątko”, która po raz pierwszy została wydana w roku 1844. Dzieło to opowiada o tym, że nie należy oceniać innych po wyglądzie i każdy ma szansę zmienić się na lepsze w swoim życiu.
Kaczka wysiaduje jajka. Z jajek wykluwają się małe kaczątka. Jedno jajko wykluwa się później od innych.
Hans Christian Andersen to znany twórca baśni, które wciąż nie tracą swojej uniwersalności. Jedną z takich ponadczasowych opowieści jest utwór „Nowe szaty cesarza” znany także pod tytułem „Nowe szaty króla”.
Rządy władcy, który uwielbiał stroić się w piękne ubrania. Oszuści postanawiają wykorzystać słabość cesarza. Oszuści obiecują, że stworzą dla niego szatę z niewidzialnego jedwabiu.
Kazimierz Przerwa – Tetmajer jest jednym z najpopularniejszych przedstawicieli epoki Młodej Polski. W jego utworach znajdziemy wiele nurtów ideologicznych, między innymi dekadentyzm, czy modernizm. Często porusza tematykę sensu życia, niespełnienia, przemijania, „nieistnienia”. Tak stało się także w przypadku utworu „Z posępnej ciszy, z grobowej martwoty”.
Julian Tuwim należy do grona najpopularniejszych poetów dwudziestolecia międzywojennego. Tworzył wiele utworów, pod ponad czterdziestoma pseudonimami. Jeden z jego najbardziej zadziwiających cykli wierszy, który wyróżnia się zabawą słowem i licznymi neologizmami, nosi tytuł „Słopiewnie”. Do tego właśnie cyklu należy utwór „Słowisień”, który jest pewnego rodzaju eksperymentem językowym autora.
Jednym z dzieł Bolesława Prusa jest nowela zatytułowana „Z legend dawnego Egiptu”. Opowiada ona o dynastii faraonów rządzących starożytnym krajem. Prus skupia się na chwili, w której stary władca, Ramzes, śmiertelnie choruje i zastąpić ma go jego wnuk, Horus.
Bolesław Prus jest autorem noweli zatytułowanej „Z legend dawnego Egiptu”. Opisał w niej losy antycznej dynastii, w której stary faraon. Ramzes, zbliża się do kresu swojego życia i ma ustąpić miejsca swojemu wnukowi, Horusowi – przyszłemu władcy Egiptu. Ramzes i Horus różnią się od siebie i spośród nich to stary faraon jest władcą silnym, trzymającym kraj w ryzach twardą ręką, ale działającym na rzecz jego dobra.