Nie ma człowieka, któremu nie zdarzyłoby się popełnić w życiu błędów. Czasami są one błahe, mało znaczące, ale bywa też tak, że potrafią one definitywnie zmienić kształt życia danej osoby. Ludzie często próbują naprawiać swoje błędy i niwelować ich skutki, pojawia się jednak pytanie, czy każdy z nich da się naprawić i odwrócić jego konsekwencje?
Od zarania dziejów człowiek zastanawia się nad tym, jakie siły mają wpływ na jego życie i czy kształtuje je sam, czy jest tylko zabawką, igraszką w rękach jakiejś wyższej istoty. Z rozważań tych narodziły się różne postawy – niektórzy twierdzą, że człowiek jest bezsilny i skazany na przeżywanie z góry zaplanowanych wydarzeń, których nie może zmienić, inni twierdzą zaś, że wszystko leży w ludzkich rękach i to od decyzji każdego zależy, jaki kształt przybierze jego życie.
Jednym z najważniejszych środowisk w życiu człowieka, które wpływa na jego ukształtowanie, jest rodzina. Może ona być ona kochająca i wspierająca, może też być nieprzyjazna i zdystansowana, a może także być dotknięta tragedią, dręczącą ją przez pokolenia.
W dawnych czasach postać władcy w osobie króla była bardzo ważna. Reprezentował on cały naród i sprawował on nad nim władzę. Jego urząd wiązał się zatem z określonymi oczekiwaniami, które były dość jasno określone. Dobry władca musiał mieć szereg pewnych cech, które były szeroko komentowane przez jego dwór i poddanych.
Przeznaczenie od zawsze wzbudza w ludziach ogromne zainteresowanie, nawet jeśli w nie nie wierzą. Zazwyczaj uznaje się, że człowiek wobec przeznaczenia jest bezsilny i nie może go zmienić. Żadne działania nie są bowiem w stanie odwrócić tego, co już raz zostało dla niego zaplanowane. Pogląd ten wyrażany jest już od czasów starożytnych, kiedy to wiara w przeznaczenie była bardzo istotna.
Gdzie zbrodnia tam i kara. Motyw ten wydaje się znany dla ludzi już od czasów Hammurabiego. Towarzyszy mu pytanie o zależność między jedynym i drugim oraz prawdziwą naturę tej pary. W literaturze odwoływano się do niego na łamach różnych epok, począwszy od niepisanego zarania dziejów, poprzez starożytność, renesans aż po czasy bardziej nam współczesne. Warto więc przytoczyć kilka przykładów motywu zbrodni i kary.
Władza – od wieków dąży do niej wiele osób, ale niewiele z nich może się poszczycić zdobyciem jej. Może ona służyć słusznym sprawom, a może zostać wykorzystana do realizacji prywatnych, niecnych celów osób, które nie powinny jej sprawować. Władza deprawuje ludzi jak mało co na świecie i potrafi wyciągnąć na wierzch ich najgorsze cechy.
„Antygona” to jedno z najbardziej znanych dzieł antycznego twórcy, jakim był Sofokles. Datowana jest ona na 442 rok p.n.e. i stanowi trzecią i zarazem ostatnią część cyklu tragedii tebańskich, ukazujących straszliwe dzieje przeklętego rodu Labdakidów. Inne tragedie, wchodzące w jego skład, to „Król Edyp” i „Edyp w Kolonie”.
Ludzie przyjmują różne postawy życiowe, które później definiują ich zachowanie, przekonania czy też wpływają na podejmowane przez nich decyzje. Takie postawy często są wypadkową ich światopoglądu, charakteru czy przyzwyczajeń. Wiele osób sądzi też, że sukces to kwestia właściwego nastawienia, zmiany sposobu myślenia oraz wyboru właściwej postawy życiowej.
Władza to coś, czego pożąda wiele osób, ale utożsamiana jest też z tym, że deprawuje ona człowieka i wydobywa z niego jego najgorsze cechy. Władza często utożsamiana jest z potęgą, mocą i możliwością, by zarządzać cudzym życiem.
Rozwój świata i cywilizacji oznacza także pojawienie się różnego rodzaju praw, zakazów, nakazów oraz reguł, którymi człowiek powinien się kierować każdego dnia i złamanie których grozi zazwyczaj nieprzyjemnymi konsekwencjami.
W czasach antyku wielu twórców przedstawiało los człowieka jako tragiczny, pełen nieszczęść, przed którymi nie da się uciec i które są nieodłączną częścią życia. Wiele utworów pokazywało także fatum, ścigające bohaterów oraz konflikty tragiczne, w których każda decyzja prowadziła do jeszcze gorszych konsekwencji.