Bolesław Leśmian jest jednym z najpopularniejszych poetów XX wieku. Tworzył w okresie dwudziestolecia międzywojennego. „Żołnierz” to utwór, który pojawił się w zbiorze „Łąka” z 1920 roku i jest częścią cyklu „Pieśni kalekujące”. Przedstawia losy kalekiego żołnierza, którego po powrocie do domu, zamiast chwały i szacunku, spotyka odrzucenie.
Bolesław Leśmian to jeden z najwybitniejszych polskich poetów XX wieku. Oprócz poezji, pisał także prozę, czy dramaty. Często odwoływał się do natury, folkloru, czy przemyśleń filozoficznych. „Rok nieistnienia” jest utworem zawartym w tomie wierszy „Łąka”, wydanym w 1920 roku.
„W malinowym chruśniaku” to utwór Bolesława Leśmiana, który został opublikowany w 1920 roku w zbiorze „Łąka”. Rozpoczyna on cykl erotyków, noszących ten sam tytuł. Opowiada o miłości i spotkaniu dwojga kochanków wśród piękna przyrody, która nie jest świadkiem, ale także jedną ze stron, biorących udział w sytuacji lirycznej.
Bolesław Leśmian to poeta kojarzony z Młodą Polską, tworzył także w dwudziestoleciu międzywojennym. Leśmian już za życia zyskał uznanie, a po śmierci uznano go wręcz za geniusza. Jego utwory były mocno zanurzone w naturze, w filozofii, pełne refleksji i namysłu.
Bolesław Leśmian to młodopolski poeta, który chętnie posługiwał się zmodernizowaną wersją ballady, a jednymi z głównych tematów jego twórczości były uczucia i natura.
Bolesław Leśmian to czołowy przedstawiciel literackiej epoki dwudziestolecia międzywojennego, poeta, prozaik, a ponadto krytyk muzyczny. Często uznawany jest za najoryginalniejszą i najbardziej skrajną indywidualność literacką XX wieku.
Bolesław Leśmian to polski poeta żydowskiego, który uchodzi za czołowego przedstawiciela epoki literackiego dwudziestolecia międzywojennego. Uznawany jest za najoryginalniejszą i najbardziej skrajną indywidualność polskiej literatury XX wieku.
Utwór Bolesława Leśmiana Szewczyk pochodzi z tomu „Łąka” wydanego w 1920 roku. Poeta ten jest czołowym przedstawicielem poetów epoki Dwudziestolecia Międzywojennego. Często uznawany jest za niezwykle oryginalną, nowatorską oraz kontrowersyjną postać XX wieku.
Wiersz Bolesława Leśmiana „Szczęście” wszedł w skład tomiku „Dziejba leśna”, opracowanego przez Alfreda Toma, gdyż poeta nie zdążył już tego uczynić.
Bodaj żaden z wierszy wielkiego poety, Bolesława Leśmiana, nie jest łatwy w interpretacji. Liczne nawiązania do ludowości, surrealistyczny klimat, zestawianie naiwności z ludzkim okrucieństwem i erotyki z panteonem nadnaturalnych istot sprawiają nawet najznamienitszym badaczom duże trudności w tym zakresie. Ale można się przynajmniej pokusić o wskazanie środków literackich, których poeta użył w tekście. I z nieskończonej liczby leśmianowskich interpretacji wybranie przynajmniej kilku najbardziej prawdopodobnych.
