Jan Andrzej Morsztyn

Jan Andrzej Morsztyn był polskim poetą, politykiem i sekretarzem królewskim. Jego poezja jest typowa dla dworskiego baroku, którego głównymi założeniami było pisanie dla rozrywki i bogactwo środków stylistycznych. 

Jan Andrzej Morsztyn to jeden z najwybitniejszych przedstawicieli polskiej poezji barokowej. Wyróżniała się ona niezwykłym bogactwem środków stylistycznych, między innymi rozbudowanymi metaforami, porównaniami, czy gradacją, które miały na celu podkreślenie błyskotliwości i talentu poety. Zwykle pisano o tematyce miłosnej i towarzyskiej.

Jan Andrzej Morsztyn był nie tylko poetą, ale również politykiem, sekretarzem królewskim i pradziadem króla Stanisława II Augusta. Poezja Morsztyna jest typowa dla dworskiego baroku, który charakteryzował się pisaniem dla rozrywki i bogactwem środków stylistycznych. W utworach autora niejednokrotnie zauważymy elementy nurtu marinistycznego, który dążył do ułożenia kompozycji tekstu, opartej na wyszukanym pomyśle i w taki sposób, aby zakończenie było szokujące dla odbiorcy.

Jan Andrzej Morsztyn był poetą, politykiem, sekretarzem królewskim i pradziadem króla Stanisława II Augusta. Niektóre z jego utworów wpisują się w nurt marinistyczny, który dążył do ułożenia kompozycji tekstu, opartej na wyszukanym pomyśle i w taki sposób, aby zakończenie było szokujące dla odbiorcy. 

Sonet „Do trupa” jest jednym z najbardziej znanych i jednocześnie najbardziej kontrowersyjnym dziełem Jana Andrzeja Morsztyna. Barok, w którym tworzył autor, choć z założenia przepełniony kontrowersją i groteską, nie był gotowy na dzieło, w którym podmiot liryczny przeprowadza rozmowę ze zwłokami, jednocześnie porównując się do nich.

Jan Andrzej Morsztyn to barwna postać polskiej literatury. Był nie tylko poetą, ale także politykiem, sekretarzem królewskim i pradziadem króla Stanisława II Augusta. Jego utwory są typowe dla dworskiego baroku, który charakteryzował się pisaniem dla zabawy, wykazywaniem się talentem literackim, bogactwem środków stylistycznych, np. barwnych epitetów, czy porównań. Relacje i miłość to częsta tematyka poezji Morsztyna, czego przykładem jest wiersz „Niestatek”.