Człowiek jest jednostką uwikłaną w bardzo wiele zobowiązań, konieczności, zwyczajów i często zmuszony jest podejmować się działań, które nie wypływają prosto z jego serca. Tymczasem podążanie za jego głosem wydaje się być niezbędne, by móc żyć w pełnej zgodzie ze sobą.
Rozwój świata i cywilizacji oznacza także pojawienie się różnego rodzaju praw, zakazów, nakazów oraz reguł, którymi człowiek powinien się kierować każdego dnia i złamanie których grozi zazwyczaj nieprzyjemnymi konsekwencjami.
Ile ludzi, tyle światopoglądów i odmiennych wartości. Czasami jest tak, że człowiek obraca się w towarzystwie osób myślących podobnie do niego, ale zdarza się też, że spotyka się ze skrajnym niezrozumieniem. Często można spotkać się z sytuacją, gdzie odmienne postawy i skrajnie różne światopoglądy prowadzą do konfliktu wartości moralnych.
Śmierć była szczególnie chętnie opisywana w dziełach z epoki romantyzmu, do tego stopnia, że stała się ona jedną z cech szczególnych przypisanych bohaterowi romantycznemu. Motyw ten szczyt swojej popularności przeżywał właśnie w romantyzmie.
Powszechnie mówi się o rycerzach jako o niedoścignionych wzorach właściwego zachowania, męstwa, honoru czy też umiejętności walki. Etos rycerski jest ważnym aspektem kultury rycerskiej, kojarzonej głównie z czasami średniowiecza, przetrwał on jednak jako uniwersalny kodeks moralny i był też wykorzystywany w czasach późniejszych.
“Konrad Wallenrod” jest powieścią poetycką, którą Mickiewicz stworzył najprawdopodobniej w czasach zsyłki w Moskwie, w latach 1825-1828. Po raz pierwszy wydana została w roku 1828 i uważana jest za jeden z najważniejszych poematów polskiego romantyzmu.