Człowiek od wieków, praktycznie od początku swojego istnienia, próbuje zrozumieć świat, który go otacza, a także własną naturę. Chce poznać uniwersalną prawdę na ten temat i raz na zawsze odpowiedzieć na trapiące go pytania i odkryć tajemnice, jakie skrywa wszechświat, w którym przyszło mu żyć.
Jednym z powszechnie znanych powiedzeń jest to, że warto pomagać. Znaczy to, że bezinteresowna pomoc, jaką udziela się innym, to coś, co zdecydowanie powinno się robić. Nawet jeśli nie ma się z tego bezpośrednich korzyści, to wsparcie udzielone innym jest dobre i słuszne. Można zatem stwierdzić, że to stwierdzenie jest prawdziwe.
Ludzkość podróżuje od zawsze. Jest to jeden z najstarszych motywów literackich, obecnych już w dziełach z okresu starożytności. Dzięki podróżom odkrywali nowe lądy i kultury, kreślili mapy świata i poszerzali swoje horyzonty. Ludzie płynęli więc statkami, jechali konno, a z czasem wsiadali do pociągów czy do powozów i przemierzali setki czy tysiące kilometrów, by odkryć to, co skrywało się na nowych terenach.
Samotność czasem dotyka każdego. Mimo prawie siedmiu miliardów ludzi na tej planecie jest jednym z najbardziej ludzkich stanów egzystencji. Można być samotnym pośród tłumów, cierpieć wyobcowanie w gronie kochającej rodziny.
Relacje między ludźmi to jeden z popularniejszych wątków podejmowanych w literaturze, a jednym z obecnych w nich motywów to przyjaźń. Jest ona opisywana jako rzecz bezinteresowna i szlachetna, oparta na sympatii i szacunku. Pojawia się utworach już od czasów starożytnych i twórcy często oddają się rozważaniom nad jej naturą.
Tym, co bardzo często napędza fabułę powieści, zmusza bohaterów do działania oraz wpływa na ich charakter, jest podróż. W literaturze pojawiają się różne rodzaje podróży – mogą to być wielomiesięczne wędrówki po kilku kontynentach czy krajach, mogą to także być opisy spaceru po mieście, czy też metafizyczne podróże w głąb własnej świadomości, które kończą się wewnętrzną przemianą.
Ludzkie życie to nieustające zmiany, poszukiwanie wciąż kolejnych odpowiedzi i odkrywanie nowych horyzontów. Nie można się zatem dziwić, że często jest ono porównywane do wędrówki i w taki też sposób przedstawiane. W czasie wędrówki człowiek spotyka wiele nowych osób, doświadcza zupełnie odmiennych sytuacji i poszerza się jego wiedza.
Chyba każdy zetknął się ze stwierdzeniem, że podróże kształcą człowieka i przyczyniają się do poszerzania jego horyzontów i zdobywania nowe, cennej wiedzy. Wiedzą o tym także liczni autorzy dzieł literackich. Warto jednak pamiętać o tym, że podróż niekoniecznie jest tylko odwiedzaniem nowych krain czy pobytem poza ojczyzną.
Wiele osób zmaga się z problemem, jakim jest dla nich znalezienie swojego miejsca na ziemi. Wszędzie czują się obco, nie potrafią się zadomowić w żadnej przestrzeni, mają wrażenie, że wciąż nie pasują do swojego otoczenia.
Ludzie często stają przed dylematem, czy w życiu i w relacjach powinni kierować się rozumem czy raczej uczuciami. Te dwa aspekty zdają się bowiem stać ze sobą w sprzeczności, w której jeden wybór wyklucza drugi.
Odpowiedzialność jest nieodłączną częścią życia ludzkiego. Każdy jest za coś odpowiedzialny – za siebie, za swoje życie, za rodzinę, bliskich, pracę, przygarnięte zwierzę. Jednak nie każdy się na tę odpowiedzialność godzi, niektórzy próbują bowiem przed nią uciec i nie przyjmują konsekwencji, jakie wypływają z niej. Z kolei inne osoby wykazują się siłą charakteru i godzą się ze wszystkimi aspektami, jakie niesie ze sobą odpowiedzialność.
Zaufanie jest podstawą budowanych relacji między ludźmi. Pozwala ono na zacieśnianie związków przez dzielenie się osobistymi rozterkami oraz sekretami. Tworzenie go wymaga czasu oraz chęci z obu stron.