Miasto od zawsze fascynowało różnego rodzaju artystów. Ich natura, charakter i sposób, w jaki wpływa ono na życie człowieka sprawiało, że traktowano je jak szczególny fenomen, godny opisana. Miasta niejednokrotnie przedstawiano w literaturze jako żywy organizm o podobnych funkcjach.
Znane powiedzenie głosi, że każdy jest kowalem swojego losu i może go swobodnie kształtować według własnych upodobań. Jednak powiedzenie to nie uwzględnia wielu czynników, jakie pojawiają się w życiu człowieka, a na które nie ma on wpływu. Często okazuje się jednak, że to właśnie one wywierają największy wpływ na ludzkie życie.
Dojrzewanie człowieka wiąże się z trudnymi emocjami. Jest to etap przejściowy między dzieciństwem a dorosłością, gdy wiele przekonań zostaje zweryfikowanych przez okrutne realia rzeczywistości.
Ludzkość od zawsze zmieniała świat, przekształcała go według własnego uznania i starała się polepszać warunki swojego życia. Wizje, w których ludzkość żyje w lepszym, piękniejszym świecie, nie biorą się jednak z powietrza, powstają za to w głowach marzycieli, idealistów i wizjonerów.
Przestrzeń, która otacza człowieka, ma niebagatelny wpływ na wiele aspektów jego życia. Może wpływać na przykład na jego samopoczucie, nastrój czy emocje. Z drugiej strony ludzkość przez lata swojego istnienia nauczyła się przystosowywać swoje otoczenie do własnych potrzeb w stopniu, w jakim nie potrafi czynić tego żadna inna żywa istota.
“Przedwiośnie”” to powieść Stefana Żeromskiego, która po raz pierwszy wydana została w roku 1924. Opowiada ona o losach Cezarego Baryki, który urodził się i wychował w Baku, a następnie znalazł się w Polsce odbudowywanej po zaborach i I wojnie światowej.
Od zarania świata wiadomym jest, że młodzi buntują się przeciwko zasadom ustalonym przez starszych, kwestionują je, podważają i próbują wprowadzić własne porządki. Zdaje się być to nieomal wpisane w cykl natury, tak samo jak dojrzewanie i owocowanie roślin czy zmiana pór roku.
Jest takie słowo, które u każdego człowieka powinno wywoływać tylko pozytywne emocje i dawać mu poczucie bezpieczeństwa – to dom. Do domu człowiek wraca z podróży, z pracy, to tam chroni się, gdy świat zaczyna się robić trochę zbyt trudny i tam spędza czas ze swoimi najbliższymi.