Relacja między rodzicami a dziećmi jest jednym z chętniej wykorzystywanych motywów literackich już od samego początku istnienia literatury. Każdy człowiek ma bowiem rodziców i łączy go z nimi specyficzna relacja, oparta na bezwarunkowej miłości, której nie da się zaobserwować w żadnym innym przypadku.
W społeczeństwie od zawsze pewne rzeczy uznawane były za wyznacznik statusu człowieka i miały też wpływ na jego relacje z innymi, na przykład ustanawiając ich hierarchię. Mogło być to pochodzenie, pełnione obowiązki czy też posiadany majątek. Ten ostatni przez wieki wielokrotnie zmieniał ludzie życie – sprawiał, że było one lepsze lub gorsze, czasami je ratował, a czasami był powodem, dla którego kogoś życia pozbawiano.
Taniec powszechnie kojarzy się z rozrywką, zabawą i z aktywnym spędzaniem czasu z innymi ludźmi. Jednak może on mieć także głębsze znaczenie, zanurzone w kulturze, tradycji i literaturze. Często bywa wykorzystywany przez autorów dzieł literackich jako symbol ukrytych znaczeń, których czytelnik musi się w tekście doszukać.
Taniec jest jednym z częściej wykorzystywanych motywów w historii literatury. Zdarza się, że stoi za nim ukryte, symboliczne znaczenie, które czytelnik musi rozpoznać, by prawidłowo zrozumieć, co kryje się za sceną danego tańca. Wielokrotnie oznacza bowiem coś innego, niż po prostu poruszanie się w takt melodii dla rozrywki i spędzania czasu z innymi.
“Tango” to dramat Sławomira Mrożka, który po raz pierwszy opublikowany został w czasopiśmie literacko-artystycznym “Dialog” w roku 1964. Wystawiono go po raz pierwszy rok później w Bydgoszczy. “Tango” to właściwie dramat rodzinny, który opisuje walkę pokoleń, różnice między nimi i bunt, który jest ich efektem.