Ignacy Krasicki to wybitny polski poeta. Był bardzo wykształcony i wszechstronnie uzdolniony i do dziś nazywany jest „człowiekiem oświeconym”. Pełnił funkcję kapelana króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, a także arcybiskupa gnieźnieńskiego. Tworzył wiele utworów, a najczęściej kojarzone z jego nazwiskiem są bajki. Jedna z nich nosi tytuł „Jagnię i wilcy”.
Jagnię i wilcy – analiza i środki stylistyczne
„Jagnię i wilcy” to przykład bajki epigramatycznej, czyli bardzo krótkiej, zwięzłej, o skąpej fabule.
Bajka została napisana trzynastozgłoskowcem i zajmuje jedynie cztery wersy. Występują w niej rymy żeńskie, parzyste.
W tekście znajdujemy wykrzyknienie: „Smacznyś, słaby i w lesie!”, a także personifikacje, ponieważ nadano cechy ludzkie zwierzęcym bohaterom, którzy potrafią mówić: „Już go mieli rozerwać; rzekło: Jakim prawem?”. Podmiot liryczny jest świadkiem zdarzenia i wydaje się opowiadać zaistniałą sytuację. Występują tu również dialogi między bohaterami, czyli jagnięciem i wilkami.
Jagnię i wilcy – interpretacja bajki
Bajka „Jagnię i wilcy”, jak większość bajek wykorzystuje postaci zwierzęce, aby ukazać naturę i charakter człowieka. Wilki są alegorią dzikiej natury, okrucieństwa i bezwzględności. Jagniątko symbolizuje z kolei bezbronną ofiarę. Akcja rozgrywa się w lesie, w którym niefortunnie znalazła się mała owieczka. Została znaleziona przez dwa wilki, a zatem mieli oni przewagę liczebną i zamierzali zjeść swoją ofiarę.
Jagniątko będąc w położeniu wręcz beznadziejnym, zapytało „jakim prawem” , pytanie jest niezwykle naiwne, zdaje się to być wręcz ostatnia deska ratunku owieczki, której nie pozostało już nic innego, jak wdać się w dyskusje z oprawcami. Wilki odparły, „Smacznyś, słaby i w lesie!” i zjedli owce.
A zatem jagnię odnosi się do człowieka, który przyjmuje postawę ofiary, jest na straconej pozycji, a wilki to bezwzględni napastnicy, którzy zawsze znajdą powód, aby ukrzywdzić, a w w grupie czują się silniejsi. Natomiast polowanie to ich natura, w ten sposób zaspokajają swój głód. To jagnię nie powinno pojawić się w lesie pełnym niebezpieczeństw. Naraziło się na nieszczęście.
Jagnię i wilcy – morał
Pierwszy wers bajki zawiera cenny morał: „Zawżdy znajdzie przyczynę, kto zdobyczy pragnie”. Oznacza to, ze jeśli ktoś chce skrzywdzić, zranić lub w inny sposób sprawić ból drugiej osobie, to zawsze znajdzie sobie ku temu wytłumaczenie i motyw. Dlatego nigdy nie powinno się pozwolić, aby inni skorzystali z naszej słabości i wykorzystali ją przeciwko nam. Wilki były na swoim pewnym terytorium, nie bały się konsekwencji i mogły działać bezkarnie. Pamiętajmy zatem, że by uważać na swoje bezpieczeństwo i nie pozwolić postawić się w słabszej pozycji.
Podsumowanie
Bajka „Jagnię i wilcy” wykorzystuje alegoryczność zwierząt, do zobrazowania ludzkich przywar. Czujemy się silniejsi w grupie sojuszników. Dla zaspokojenia swoich potrzeb zrobimy wszystko, nawet jeśli wymaga to krzywdy innych, to zawsze znajdziemy sobie wytłumaczenie i usprawiedliwienie swoich działań. Należy pamiętać, aby nie wystawiać się na ryzyko zostania skrzywdzonym lub złapanym w pułapkę.