Ciekawe jest kreowanie przedstawionego świata, przez osobę mówiąca. Opowiada o Europie pięknie, przedstawia jej zróżnicowanie, religijność, wyjątkowe, charakterystyczne dla poszczególnych miejsc cechy, wspomina nawet o pogodzie. Natomiast pomija bardzo istotne fakty – wojnę, wszechobecne zniszczenie, masowe migracje. Opowiada dzieciom o świecie cudownym, pozbawionym wad, zjednoczonym, gdzie miasta inspirują się sobą nawzajem, „I inne miasta Paryżowi wtórzą”. Nawet opowiadając o Warszawie, nie wspomina o jej bolesnych doświadczeniach.
Historia osoby mówiącej zostaje przedstawiona tak, aby zwizualizować dzieciom świat w jasnych kolorach, wręcz bajkowy. Dziecięcy umysł, mógłby nie zrozumieć okrucieństw tego świata. Ten utwór jest, jak powrót do dzieciństwa. Autor który zmierzył się z realiami II wojny światowej, daje czytelnikowi wiersz pełen pięknej kreacji świata, opowiedzianej z perspektywy ojca, który chce chronić swoje dzieci i zaciekawić je podróżami. Ojciec pragnie, aby dzieci nie odczuwały lęku, ale ciekawość. Uczy je podziwiać kulturę innych państw i zjednoczenia z resztą Europy.
Podsumowanie
Utwór „Ojciec objaśnia” Czesława Miłosza, to poetycki powrót do dzieciństwa, do korzeni. Kiedy życie było prostsze, beztroskie i kiedy rodzice chronili nas, przed całym złem tego świata, chcąc pokazać wszystko w kolorowych barwach. Mimo ciężkich czasów powstania utworu, podmiot liryczny przedstawia świat, jako wspaniałe, piękne miejsce, które może inspirować. Pomija wszelkie wydarzenia, które mogłyby wywrzeć złe wrażenie na młodym odbiorcy i ukazuje różne miejsca w sposób wręcz bajkowy. Stolice państw różnią się od siebie, ale wszystkie są piękne, bogate kulturowo, a Europę łączy wspólna religia. Być może ojciec nie chciał już kontynuować opowieści, ponieważ zbyt dużo kosztowało go pominięcie ważnych faktów i szczegółów.
