W swojej słynnej tragedii zatytułowanej „Antygona” Sofokles wprowadza postaci dwóch córek Edypa, czyli Antygony i Ismeny. Siostry te razem mierzą się z tragedią, która spotkała ich rodzinę. Ich ojciec ożenił się z własną matką, odszedł z miasta, a ich bracia – Eteokles i Polinik – zginęli w walce o jego tron. Nowy władca Teb, Kreon, uznał Eteoklesa za bohatera, Polinika zaś za zdrajcę i zakazał pochówku jego ciała. Ismena zgodziła się z tym, Antygona zaś zbuntowała. Widać więc, że siostry różnią się od siebie i każda z nich ma inny charakter.
Antygona jest tą odważniejszą z sióstr, buntowniczą, kierującą się zasadami moralnymi, które nie pozwalają jej zboczyć z obranej drogi. Stanowczo protestuje przeciwko zakazowi pochówku swojego brata, co jest niezgodne z prawem boskim. Antygona nie waha się przed podjęciem działań, które doprowadzają do gniewu Kreona i do skazania jej samej na śmierć. Oddaje swoje życie w imię zasad moralnych, którymi się kieruje. Antygona poświęca się dla rodziny i stara się zawsze postępować właściwie. Nie godzi się na niesprawiedliwość ludzkiego prawa i bez chwili zwątpienia przyznaje się Kreonowi, że to ona próbowała pochować Polinika. Jest odważna, prawa i szlachetna. Nie wątpi w swoje przekonania, a jedyne, czego żałuje, to fakt, że nie uda jej się zostać żoną i matką z powodu wyroku Kreona.
Ismena zdecydowanie różni się od Antygony, można wręcz powiedzieć, że stanowi przeciwieństwo swojej siostry. Nie potrafi się zbuntować przeciwko Kreonowi, mimo iż Antygona ją do tego zachęca. Ismena jest uosobieniem typowego wizerunku kobiety swoich czasów, jest delikatna, strachliwa, nie ma własnego zdania i boi się sprzeciwiać innym. Stara się dostosować do panujących okoliczności, jest bierna, nie potrafi nic zmienić. Przejawia jednak pewną odwagę, co widać w momencie, w którym próbuje wziąć na siebie część winy Antygony, by pomóc swojej siostrze, co jednak jej się nie udaje. Nie można więc powiedzieć, że Ismena nie kochała swojej rodziny. Nie potrafiła niestety zdobyć się na takie męstwo, jak Antygona. Ismena nie miała silnego kręgosłupa moralnego, nie była w stanie postawić się Kreonowi i została sama. Można powiedzieć, że jej charakter stanowił tło i przeciwwagę dla Antygony i jej straceńczej odwagi, która kosztowała ją życie.
Jak widać, Antygona i Ismena znacznie się od siebie różniły, mimo iż były siostrami. Sofokles w swojej tragedii zdecydowanie podkreślał, że za słuszne uważa postępowanie Antygony.