Dzieło Adama Mickiewicza zatytułowane „Konrad Wallenrod” pokazuje specyficzny rodzaj bohaterstwa. Wallenrod stał się bowiem bohaterem dla Litwinów i tym samym czynem zasłużył sobie na miano zdrajcy wśród Krzyżaków. Był bowiem z pochodzenia Litwinem, wychowanym przez Krzyżaków po tym, jak złupili oni jego ojczyznę. Objął stanowisko Wielkiego Mistrza Zakonu Krzyżackiego i poświęcił się, zdradzając swoje wojska w trakcie ostatecznego starcia z Litwinami. W ten sposób odwrócił losy bitwy, ale zdradził rycerzy, którym przewodził i pozbawił się ważnego, wygodnego stanowiska, które łączyło się z licznymi przywilejami. Wallenrod musiał więc wybrać strony, dobrowolnie poświęcił swoje życie, stając się bohaterem na Litwie i zdrajcą zakonu. Był to dla niego z pewnością trudny wybór, którego jednak musiał dokonać.
Jak widać, bohaterstwo zazwyczaj wiąże się z bezinteresownym poświęceniem, do którego zdolnych jest niewielu ludzi. W zamian za nie zostają oni jednak zapamiętani i społeczeństwo często widzi w nich swoich wybawców i zbawicieli. Bohaterstwo bardzo często wiąże się z poświęceniem samego siebie, swojego życia i marzeń oraz z podejmowaniem bardzo trudnych, bezwzględnych decyzji, od których nie ma już odwrotu.
