Kwestia wolności i rozważania na temat tego, czym ona jest dla człowieka, pojawiają się też w tekstach znacznie starszych od “Dziadów” – na przykład w Biblii. Historia stworzenia człowieka to historia o wolności, wolnej woli i o swobodzie dokonywania własnych wyborów. Bóg pozwolił żyć Adamowi i Ewie w raju, stawiając jeden warunek – nie mogli oni skosztować owoców z jednego drzewa. Równocześnie obdarzył ich też wolną wolą, by sami mogli decydować, czego chcą. Adam i Ewa sprzeciwili się więc Bogu, skosztowali owocu i dzięki temu zaczęli odróżniać dobro od zła. Skorzystali więc ze swej wolnej woli, ale ponieśli tego konsekwencje – zostali wygnani z raju i od tego momentu muszą ciężko pracować, by przeżyć, a Ewa od tego momentu ma w bólu wydawać na świat dzieci.
Bóg nie odebrał im jednak wolnej woli, co jest symbolem tego, że jest ona najważniejszą rzeczą w życiu człowieka i nie ma takiego występku, za który można by ją było człowiekowi odebrać. Adam i Ewa po popełnieniu grzechu nadal mogą o sobie stanowić. Jest to podstawa ich egzystencji, a co za tym idzie – całej wiary chrześcijańskiej. Wszystko opiera się na dobrowolnym wyborze. Człowiek może zdecydować, co chce zrobić. Oczywiście musi być także gotowy na poniesienie konsekwencji swoich czynów – tak jak w Księdze Rodzaju – ale nikt, nawet sam Bóg, nie może mu odebrać możliwości decydowania o swoim losie. Wolność jest więc w tym przypadku podstawą człowieczeństwa.
Wolność jest więc w literaturze przedstawiania jako jedna z najważniejszych wartości, jakie człowiek może w swoim życiu pielęgnować. Może ona okazać się sensem jego istnienia, istotą człowieczeństwa, czymś, o co warto walczyć. Wolność dotyczy nie tylko pojedynczych osób i ich prawa o stanowieniu o sobie, ale także całych narodów, jak miało to miejsce w czasach, gdy Polska znalazła się pod zaborami. Wolność stanowi także podstawę religii chrześcijańskiej i jest czymś, czego nawet Bóg nie odebrał człowiekowi, gdy popełnił on pierwszy grzech.