W dramacie „Makbet” autorstwa Williama Szekspira główny i tytułowy bohater wiedzie spokojne życie, aż do chwili, w której słyszy on przepowiednię trzech wiedźm. Ma się w jej myśl stać przyszłym królem Szkocji. Jednak faktyczny władca, Dunkan, wciąż żyje. Król jest zatem jedną z postaci, na los której ma wpływ okrutna decyzja Makbeta o przejęciu tronu za wszelką cenę.
Charakterystyka króla Dunkana
Król Dunkan to kuzyn Makbeta i władca Szkocji. Jest ojcem dwóch synów, Malkolma i Donalbeina. Niewiele wiadomo na temat tego, jak król wyglądał. Jedyną informację, jaką zdradza autor, jest ta od lady Makbet, której pogrążony we śnie król przypomina jej ojca. Można jednak założyć, że to człowiek dojrzały, ma już bowiem dwóch dorosłych synów.
Dunkan jest przykładem wszelkich cnót, jakie powinien uosabiać sobą władca. Jego rządu są dobre i sprawiedliwe, walczy on o swoją ojczyznę w wojnie szkocko-norweskiej. Dunkan jest lojalny wobec obywateli, jest troskliwy i bardzo szczodry. Wyobraża on ideał średniowiecznego monarchy. Dba o swoich poddanych o dostrzega ich zasługi. Po tym, jak Makbet wyróżnił się podczas wojny, Dunkan przyznał mu tytuł tana Kawdoru, doceniając kuzyna i jego umiejętności w dowodzeniu wojskiem. Dunkan jest zatem bystry i inteligentny.
Wielką wagę król Dunkan przykłada do sprawiedliwości. Gdy dowiedział się o czynach tana Kawdoru, natychmiast kazał go stracić, a jego tytuł bezzwłocznie przekazał szlachetnemu Makbetowi. Jest on zarazem stanowczy, jak i łagodny wobec innych. Czyni to z niego bardzo dobrego króla.
Dunkan w czasie rozmowy z Bankiem, jaką odbył w trakcie podróży do zamku Makbeta, sugeruje, że król był wrażliwy na otaczające go piękno przyrody. Był także pełen refleksji. W czasie spotkań z innymi ludźmi, takimi jak lady Makbet, król mógł się pochwalić bardzo dobrymi manierami i był też szarmancki wobec kobiet. Można więc nazwać Dunkana prawdziwym rycerze, uosabiającym wszelkie cnoty, jakie od przedstawicieli tego stanu wymagano. Był obyty w świecie, szanował swoich rozmówców i był bardzo przywiązany do panującej tradycji. Mówiono o nim, że cechował się łagodnym usposobieniem i dobrym humorem i często bywał bardzo szczodry.
Niestety liczne zalety Dunkana nie uchroniły go przed zdradą i to ze strony własnego krewnego. Zmarł on bowiem w trakcie snu, zasztyletowany przez Makbeta, który pragnął odebrać mu tron. Rządy Makbeta były jednak zupełnym przeciwieństwem tych, jakie za życia sprawował Dunkan.