Biblia to jeden z najważniejszych tekstów literackich w historii ludzkości. Stanowi ona podstawę religii chrześcijańskiej i dla wielu osób jest też swoistym kodeksem moralnym, wyznaczającym standardy właściwego postępowania. Biblia też w sposób metaforyczny przybliża to, w jaki sposób powstał świat i jak znaleźli się na nim pierwsi ludzie. Jest to opowieść o losach Adama i Ewy.
Historia Adama i Ewy
Bóg powołał do życia wszystkie stworzenia lądowe piątego dnia, a ukoronowaniem jego dzieła mieli być ludzie. Powstali oni szóstego i ostatniego dnia jego pracy. Stwórca dał zatem życie Adamowi, czyli pierwszemu człowiekowi. Ulepił go z gliny i tchnął w niego własny oddech, po czym nakazał mu zaludnić ziemię i oddał ją Adamowi w posiadanie. Uczynił go też płodnym. Mężczyzna został umieszczony w rajskim ogrodzie o nazwie Eden. Rosło tam w samym jego centrum drzewo poznania dobra i zła. Tam ludzie mogli żyć wiecznie, być szczęśliwi i nieśmiertelni, kochając Stwórcę i go znając. Oprócz tego Adam zupełnie nie znał zła ani wstydu, chodził zatem po ogrodzie nago.
Bóg pozwala korzystać Adamowi ze wszystkiego w Edenie, ze wszystkich dostępnych tam dobrodziejstw, ale mężczyzna nie mógł jedynie kosztować owoców z drzewa poznania dobrego i złego. Ich zjedzenie miało się dla człowieka zakończyć niechybną śmiercią. Adam nadaje też nazwy wszystkim zwierzętom na ziemi. Mimo życia w raju mężczyzna nie był szczęśliwy, nie miał obok siebie nikogo równego. W związku z tym Bóg postanawia zapewnić mu towarzystwo. Zsyła na Adama głęboki sen, wyjmuje mu jedno żebro i tworzy z niego Ewę. Dzięki temu mężczyzna poznaje kobietę, która ma być jego towarzyszką w życiu. Ewa stanie się też matką wszystkich ludzi.
W raju przebywał wąż, najsprytniejszy ze wszystkich zwierząt. Zwiódł więc Ewę i namówił ją do skosztowania owocu z drzewa poznania dobrego i złego. Miała dzięki temu stać się podobna do Boga i być jak on. Kobieta spróbowała go, po czym namówiła do tego samego Adama. W tym momencie oboje zrozumieli, że są nadzy i zawstydzili się tego. Ukryli się zatem i próbowali okryć opaskami z liści. Skryli się też przed Bogiem, który przybył do ogrodu. Stwórca zapytał ludzi, czemu uciekają, na co Adam przyznał się do grzechu, jaki popełnili wraz z Ewą.
Adam i Ewa zostają ukarani za złamanie nakazu Boga i Stwórca przepowiada im ich dalszy los. Mają ich czekać liczne trudny, a niewiasta od tej pory ma rodzić w bólach i być podległa mężczyźnie. Ten ma z kolei w trudzie uprawiać ziemię, która będzie rodziła ciernie. Cierpienie ma towarzyszyć im już zawsze. Wąż z kolei za karę ma pełzać w prochu po ziemi za jego podstępne intrygi i ma żyć ze swymi dziećmi w nieprzyjaźni.
Bóg wyznacza Adamowi i Ewie ich los po czym wygania ich z raju. Otrzymują oni od niego jeszcze ubrania ze zwierzęcych skór. Potem muszą zgodnie z jego wolą opuścić raj, w którym dotychczas żyli. Stali się oni też w tym momencie śmiertelni. Od teraz przebywają na niegościnnej im ziemi. Stwórca wyznacza strażników raju, którymi są potężne cheruby. Mają one pilnować, by ludzie nie powrócili do niego. Tak oto Adam i Ewa rozpoczęli życie, które potem miało stać się udziałem wszystkich ich potomków, ludzi, którzy przyszli już po nich na świat.