Taka przestrzeń wpływa niekorzystnie na jego mieszkańców i wydobywa z nich najgorsze instynkty. Zmuszeni oni są do poszukiwania wszelkich sposobów na przetrwanie. Miasto nie dostarcza im już potrzebnej infrastruktury, a wraz z jego rozpadem nikną także więzi społeczne i relacje między mieszkańcami. Miasto nie zapewnia już bezpiecznej przestrzeni do rozwoju, w związku z czym mieszkańcy zaczynają przekształcać się w przestępców lub uciekinierów. Nie przypominają w niczym siebie samych sprzed zrujnowania miasta. Zmiana przestrzeni wpłynęła więc na kształt ich życia i sposób, w jaki funkcjonowali oni na co dzień. Cezary także zmienił się wraz z Baku, zaczął bowiem rozwijać w sobie cechy powszechnie uznawane za negatywne, stracił także szacunek do autorytetu. Baryka dostosował się więc do zniszczonego otoczenia i wpływu, jakie miało ono na niego.
Przestrzeń może więc wpływać na ludzi w sposób znaczący i mieć dla nich ogromne znaczenie, które rzutuje na kształt ich życia. Może być to wpływ zarówno negatywny jak i pozytywny. W bezpiecznych, estetycznych przestrzeniach łatwiej jest być dobrym człowiekiem. W otoczeniu zdehumanizowanym, ponurym i pełnym zagrożeń ludzie często ujawniają swoją ciemną stronę natury. Otoczenie może być także przytłaczające, pochłaniające wszystko inne, jak miało to miejsce w przypadku opisywanej przez Reymonta przemysłowej Łodzi pełnej fabryk.
