„Quo vadis” to jedna z najbardziej znanych powieści autorstwa Henryka Sienkiewicza. Jej akcja osadzona jest w czasach antycznego Rzymu w ostatnich latach panowania Nerona w imperium. Sienkiewicz opisuje wiele wydarzeń związanych między innymi z prześladowaniami pierwszych chrześcijan i portretuje w dziele wiele postaci, wśród których pojawia się wiele postaci kobiecych bohaterek. Odznaczają się one często wyjątkową urodą. Ma to miejsce na przykład w przypadku takich kobiet jak Ligia Kallina, Akte, Poppea, Eunice czy Pomponia Grecyna. Trudno wybrać najpiękniejszą spośród nich, ale na uwagę zasługuje zwłaszcza Eunice.
Eunice była najpierw niewolnicą, a potem kochanką Petroniusza. Początkowo nie zwracał on na kobietę uwagi, a ta cierpiała z miłości do niego. Zachwycała wszystkich, tylko nie swojego wybranka. Eunice była smukła i zgrabna, miała złote włosy opadające na plecy, różaną cerę, koralowe usta i piękną twarz. Jej urody mogło pozazdrościć jej wiele innych kobiet, ale nie sprawiła ona, że Petroniusz od razu odwzajemnił jej uczucie.
Piękno Eunice leżało jednak jeszcze gdzieś poza jej ciałem i to ostatecznie sprawiło, że jednak została ona wybranką Petroniusza, otrzymała wolność i liczne bogactwa z jego ręki. Eunice była bowiem bardzo oddana, lojalna i pokorna. Znosiła swój los niewolnicy i zaprotestowała dopiero, gdy Petroniusz chciał ją od siebie oddalić. Wolała przyjąć chłostę, niż utracić ukochanego. To pokazuje, jak wielka była jej miłość do mężczyzny. Takie poświęcenie było świadectwem jej charakteru i sprawiło, że Petroniusz zaczął dostrzegać w niej coś więcej niż tylko piękną niewolnicę.
Po raz kolejny Eunice dowiodła piękna swojego charakteru, gdy zrezygnowała z wolności i bogactwa, jakie chciał jej ofiarować Petroniusz. Mężczyzna wiedział, że otrzyma wyrok śmierci i postanowił popełnić samobójstwo. Uwolnił wcześniej Eunice i zapisał jej cały swój majątek. Kobieta mogła po jego śmierci wieść wygodne, luksusowe życie. Eunice jednak prawdziwie kochała Petroniusza i nie wyobrażała sobie świata bez niego. Gdy umierał, ona także zdecydowała się popełnić samobójstwo, odrzucając wszystko to, co mogła mieć. To pokazało, że z Petroniuszem łączyło ją prawdziwe uczucie i nie wykorzystała go do zyskania bogactwa i wolności. Do samego końca pragnęła z nim być. Nie był to zatem przelotny romans, ale prawdziwa miłość, która trwała aż do śmierci obojga zakochanych.
Sienkiewicz opisuje więc Eunice jako klasycznie urodziwą kobietę, której uroda mogła zapewnić jej miłość i względy wielu mężczyzn. Ona jednak miała także piękny charakter i wierzyła w prawdziwe uczucie, jakim obdarzyła Petroniusza. To sprawia, że Eunice jest jedną z niewielu pozytywnych postaci, o jakich przeczytać można na kartach powieści „Quo vadis”. To także pokazuje, że uroda ciała i twarzy to nie tylko, konieczne jest też piękne wnętrze.