Nawet gdy ostatecznie zaręcza się z Wokulskim, nie jest w stanie powstrzymać się od romansowania ze swoim kuzynem, Starskim, co kończy się dla Wokulskiego tragicznie. Łęcka bez oporów łamie serce narzeczonemu, a jej postępowanie ostatecznie prowadzi ją do życia w klasztorze. Można by rzec, że Izabela była także kobietą nieszczęśliwą i zagubioną w życiu, uwikłaną w liczne konwenanse i tradycje, które ograniczały jej perspektywę i spojrzenie na świat.
Literatura zawiera więc liczne portrety kobiece, różniące się od siebie ze względu na opisywany charakter bohaterek oraz na epokę, w której powstały. Można więc spotkać się z bohaterkami dobrymi, skromnymi i gotowymi na poświęcenie się dla innych, jak czyniła do Sonia Marmieładowa. Można też czytać o bohaterkach zimnych i wyniosłych, które nie potrafią odnaleźć swojego miejsca w życiu i przez to krzywdzą osoby w swoim otoczeniu. Taka była bowiem Izabela Łęcka. Oba te portrety ukazują ciekawe i charakterystyczne postaci kobiece.
