„W pustyni i w puszczy” to przygodowa powieść dla młodzieży autorstwa Henryka Sienkiewicza. Jej bohaterami są Staś Tarkowski i Nel Rawlison, dzieci uprowadzone przez zwolenników proroka Mahdiego, by wymienić je na rodzinę jednego z jego zwolenników, Smaina.
„W pustyni i w puszczy” to jedna z najbardziej znanych powieści autorstwa Henryka Sienkiewicza. Po raz pierwszy opublikowano ją w roku 1911. Należy ona do gatunku literatury przygodowej, skierowanej do młodzieży. Opowiada o losach dwójki dzieci, Stasia i Nel, które zostają uprowadzone w Afryce, w czasie powstania Mahdiego.
Rosyjski pisarz, Aleksander Puszkin, w 1833 roku napisał swój bardzo popularny utwór, czyli “Bajkę o rybaku i złotej rybce”. Opowiada ona historię rybaka, któremu udało się złowić tytułową złotą rybkę, jego żona była jednak zachłanną kobietą, która nie znała umiaru i nie potrafiła docenić tego, co ma.
Mitologia grecka pełna jest niezwykłych opowieści o herosach i ich czynach. Jedną z najważniejszych takich postaci jest bez wątpienia Herakles, bohater jednego z najpopularniejszych mitów. Szczególnie znane są opowieści o dwunastu pracach Heraklesa. Była to kara nałożona przez wyrocznię delficką na Heraklesa za to, że zabił on własną rodzinę.
Ballada „Świtezianka” Adama Mickiewicza znalazła się w zbiorze czternastu utworów pod tytułem „Ballady i romanse” z 1822 roku. Wydanie tego właśnie zbioru uznaje się za umowny początek literackiej epoki romantyzmu w Polsce. Utwory te mają ogromną wartość kulturową i literacką, ponieważ sięgają do folkloru, polskich tradycji, wierzeń ludowych. Łączą elementy rzeczywiste i realistyczne z nadprzyrodzonymi i fantastycznymi.
Sztuka odgrywa w życiu człowieka wielką rolę, dlatego też więc wiele osób mówi o tym, jak ogromny wpływ miała na nich lektura danej książki czy poematu. Kontakt z dziełami literackimi wpływa bowiem na emocje człowieka, jego sposób postrzegania świata, ukazuje mu nowe perspektywy i poszerza horyzonty.
W dramacie zatytułowanym „Tango” autorstwa Sławomira Mrożka, po raz pierwszy wydanym w roku 1964, czytelnik ma okazję spotkać wielu bohaterów, należących do pewnej rodziny, zmagającej się z odwróconym konfliktem pokoleniowym. Jedną z postaci jest młodziutka Ala, kuzynka i narzeczona głównego bohatera. Ala w pewnym sensie poddaje się wydarzeniom, jakie mają miejsce wśród jej bliskich i próbuje znaleźć tam swoje miejsce.
„Balladyna” to dramat romantyczny autorstwa Juliusza Słowackiego, który powstał w roku 1834, a został wydany w roku 1839 w Paryżu. Dzieło to opowiada o losach tytułowej Balladyny, która morduje swoją siostrę, by wyjść za księcia Kirkora. Czytelnik może obserwować szybki awans społeczny bohaterki oraz jej upadek po tym, jak popełnia ona wiele zbrodni, by zdobyć tron dla siebie.
Jednym z najsłynniejszych dzieł romantycznego poety, Juliusza Słowackiego, jest dramat „Balladyna”. Jego główną bohaterką jest tytułowa postać, żyjąca w ubogiej chacie z matką-wdową oraz swoją siostrą, Aliną. Życie Balladyny odmienia przybycie możnego rycerza, czyli Kirkora. Chce on pojąć za żonę jedną z sióstr. Obecnie Balladyna jest znana jako jedna z najbardziej znanych morderczyń w polskiej literaturze i porównuje się ją nawet do Lady Makbet ze sztuki Williama Szekspira.
Gdy nie ma się wobec kogoś dobrych intencji, często mu się życzy, by żył w ciekawych czasach. Prawda jest jednak taka, że świat zawsze jest niestały i niespokojny, a społeczeństwo nieustannie mierzy się z różnego rodzaju wydarzeniami historycznymi, konfliktami czy katastrofami.
Mendel Gdański to starszy Żyd mieszkający w Warszawie. Bohater prowadzi warsztat introligatorski i opiekuje się dziesięcioletni wnukiem Jakubem. Mendel jest znany i lubiany przez swoich sąsiadów. Pewnego dnia Jakub wraca do domu ze szkoły bez czapki. Chłopiec przyznaje się, że inni chłopcy drwili z jego pochodzenia. Mendel tłumaczy wnukowie, że bycie Żydem to coś, z czego może być dumny.
Maria Konopnicka to autorka noweli zatytułowanej „Mendel Gdański”, w której porusza ona problematykę antysemityzmu i pogromów. Akcja osadzona jest w Warszawie dziewiętnastego wieku. Konopnicka pokazuje w swoim dziele zaledwie kilkoro bohaterów, ale to wystarcza dla zarysowania tragicznego konfliktu społecznego między mieszkańcami miasta o różnym pochodzeniu.