Ziele na kraterze – plan wydarzeń
Śmierć braci Zofii. Narodziny córek Wańkowicza, Krystyny i Marty. Troska rodziców o zdrowie Krysi, która często chorowała. Wizyty z Krysią u różnych lekarzy.
Śmierć braci Zofii. Narodziny córek Wańkowicza, Krystyny i Marty. Troska rodziców o zdrowie Krysi, która często chorowała. Wizyty z Krysią u różnych lekarzy.
Ludzie przywiązują się do miejsc i wiążą z nimi swoje życie. Zakładają tam rodziny, budują społeczności, prowadzą życie kulturalne i bawią się z innymi członkami swoich społeczności. Wybrane miejsca potrafią także pozostać w ludzkiej pamięci przez długi czas, nawet gdy przestają istnieć w rzeczywistości. We wspomnieniach miejsca te wciąż są żywe, funkcjonują i można do nich wrócić w każdej chwili.
Stan wojenny, który został wprowadzony 13 grudnia 1981 roku w Polsce, był dla społeczeństwa szczególnym momentem. Wspomina się go jako jedno z najważniejszych i najbardziej tragicznych wydarzeń, jakie spotkały kraj pod koniec XX wieku. Odcisnął on trwałe piętno na historii, kulturze i sztuce, a zatem także na literaturze.
Wolność jest jedną z najważniejszych wartości dla wielu ludzi lub nawet całych społeczności. Za nią ginęły w wojnach całe armie, powstało na jej temat wiele powieści, poematów czy pieśni. Jest to także coś, co jest zazwyczaj odbierane ludziom jako pierwsze w systemach totalitarnych. Wolność jednostki jest bowiem niepożądana i zagraża władzy i jej autorytetowi.
Społeczeństwo funkcjonuje w spokoju i rozwija się głównie dzięki zachowaniu porządku, a zawdzięcza to ustalonym normom społecznym. Większość osób każdego dnia stosuje się do nich, dzięki czemu wszyscy wiedzą, czego mogą się po innych spodziewać. Porządek społeczny ma różne źródła, może się na przykład wywodzić z założeń konkretnej religii i jest on także zazwyczaj regulowany prawem. Zdarzają się jednak wypadki podjęcia buntu przeciwko społecznym regułom.
Cywilizacja doświadczyła w swojej historii różnych rodzajów systemów totalitarnych. Szczególnym tego przykładem był XX wiek w Europie, kiedy to do głosu doszły tam takie reżimy jak faszyzm, nazizm czy stalinizm i rządy Związku Radzieckiego na wschodzie kontynentu. Zaowocowało to różnymi dziełami, które opisują funkcjonowanie państw totalitarnych.
Ludzkość od zawsze marzyła o stworzeniu idealnego systemu, który działałby perfekcyjnie i zapewniał ludziom wszystko to, czego potrzebują każdego dnia. Na przestrzeni wieków społeczeństwo miało wiele różnych pomysłów na to, jak miałoby wyglądać państwo idealne. Powstało także pojęcie utopii, spopularyzowane przez dzieło Tomasza Morusa.
XX wiek był momentem, kiedy przez Europę przetoczyły się różnorodne systemy totalitarne, na zawsze zmieniając to, jak wygląda społeczeństwo oraz sposób myślenia o władzy. Ślady tego można spotkać w literaturze tamtego okresu, która opisywała mechanizmy pojawiające się właśnie w systemach totalitarnych.
Charlie wraz z rodzicami i dziadkami mieszka w bardzo ubogim domku niedaleko fabryki czekolady. Charlie dostawał ukochaną czekoladę raz w roku na urodziny. Dziadek Joe opowiada Charliemu o fabryce czekolady Willy’ego Wonki. Willy Wonka ogłasza konkurs, w którym piątka dzieci ma znaleźć w opakowaniu Złoty Talon.
W Polsce przez bardzo długi czas istniał podział społeczeństwa na klasy. Najbardziej uprzywilejowaną i bogatą grupą była w tamtych czasach arystokracja. Jej obraz zachował się w wielu dziełach literackich, w których autorzy próbowali uchwycić ducha swoich czasów oraz oddać charakter poszczególnych klas społecznych.
Tadeusz Borowski to polski pisarz, który w czasie II wojny światowej przebywał przez jakiś czas w obozie koncentracyjnym. Później, w roku 1948, opublikował zbiór opowiadań zatytułowany „Pożegnanie z Marią”, który nawiązuje do przeżyć pisarza w tym okresie. Borowski stworzył postać bohatera i narratora opowiadań, czyli Tadka. Jego kreacja zawiera elementy autobiograficzne, nie można go jednak utożsamiać z Borowskim. Pisarz w swoich tekstach opisał także obraz obozu koncentracyjnego.
Jednym z opowiadań Tadeusza Borowskiego wydanych w zbiorze „Pożegnanie z Marią” jest tekst o takim samym tytule. „Pożegnanie z Marią” w przeciwieństwie do innych utworów rozgrywa się w Warszawie, nie zaś na terenie obozu koncentracyjnego. Borowski oparł dzieło o swoje osobiste przeżycia z czasów II wojny światowej i stworzył postaci na podstawie faktycznie znanych mu ludzi.