„Miejsce” Andrzeja Stasiuka jest opowiadaniem pochodzącym z tomu „Opowieści galicyjskie” z roku 1995. W tym utworze autor przybliża losy zlikwidowanej i przeniesionej do muzeum cerkwi. Snuje refleksje dotyczące jej powstania i wyglądu, a wszystko to stojąc na pustym placu, który po niej pozostał.
Jacek Dukaj w roku 2001 opublikował opowiadanie „Katedra”, które należy do gatunki science-fiction. Przedstawił w on w nim historię niezwykłego budynku, który powstał w miejscu, w którym ponoć miał miejsce cud.
„Katedra” jest znanym opowiadaniem Jacka Dukaja, które należy do gatunku znanego jako science-fiction. Autor opisuje moment, w którym ścierają się ze sobą nauka oraz doświadczenie religijne. W krótkim opowiadaniu udało się zawrzeć Dukajowi wiele istotnych motywów, które łączą się z głównym tematem jego historii.
Słynna komedia Aleksandra Fredry, czyli „Zemsta” doczekała się swoich licznych adaptacji. Wystawiana jest ona niezwykle często na deskach licznych teatrów, do czego zresztą została stworzona. Później pojawiły się też jednak aż trzy jej ekranizacje. Najbardziej znaną adaptacją filmową komedii „Zemsta” jest ta z roku 2002.
Jednym z najsłynniejszych dzieł polskiej literatury jest komedia „Zemsta” autorstwa Aleksandra Fredry. Opublikowano ją w roku 1834, a mimo to wciąż jest obecna w dyskusji o kulturze i zdobywa kolejnych czytelników. Doczekała się także swoich adaptacji, teatralnych oraz filmowych. „Zemsta” jest więc dziełem, które nie tylko śmieszy, ale także przyciąga swoją uniwersalnością.
Jedną z trzech zachowanych od czasów antyku komedii Arystofanesa są „Chmury”. Sztuka ta opowiada o nowoczesnych metodach wychowania młodzieży w starożytności, które uosabiają w dziele sofiści. W utworze pojawia się wiele postaci, także opartych na faktycznie istniejących osobach, takich jak Sokrates.
Problemy finansowe rolnika Strepsjadesa. Fejdipides zaciąga długi przez hazard i miłość do koni. Strepsjades martwi się, że nie jest w stanie spłacić długów syna.
Juliusz Słowacki, tworząc „Balladynę”, inspirował się ludowością i folklorem podobnie jak inni romantycy w tamtych czasach. W jego dziele realizm i fantastyka przeplatały się więc ze sobą. W przeciwieństwie do innych autorów nie podchodził on do tych kwestii z naukową powagą i kpi z traktowania ich, jakby były one źródłem historycznym.
Wysoki Sądzie! Zgromadziliśmy się tu dzisiaj z zamiarem bezwzględnego osądzenia obecnej tutaj Balladyny. Jest ona winna zbrodni przez wszystkich uważanej za niewybaczalną. Zamordowała bowiem swoją siostrę, Alinę, ukryła ten fakt, a następnie zabiła jeszcze wiele innych osób, między innymi swojego męża, dwóch kochanków i innych, niewinnych ludzi.
Szybko okazało się, że to Alina pierwsza zbierze dzbanek pełen malin. Balladyna z nieukrywaną zazdrością patrzyła, jak siostra szybko gromadzi owoce, nie plamiąc sobie nawet przy tym rąk ich czerwonym sokiem.
Ciało Aliny opadło na ziemię. Paprocie wokół upstrzone były jej ciemną krwią, lśnił od niej także nóż w ręku Balladyny. Zszokowana dziewczyna jak w transie wypuściła narzędzie zbrodni, które upadło tuż obok zwłok.
Kazimierz Wierzyński to znany polski literat, który tworzył w XX wieku. Był współpracownikiem czasopisma Skamander, wchodził również w skład grupy literackiej o tej samej nazwie. W okresie dwudziestolecia międzywojennego wniósł powiew świeżości, pisząc o radości z życia, co widać między innymi w wierszu „Zielono mam w głowie”, który ukazał się w tomiku „Wiosna i wino” z 1919 roku.