„Pan Tadeusz” autorstwa Adama Mickiewicza to słynna polska epopeja narodowa, która po raz pierwszy została wydana w roku 1834. Mickiewicz wykreował barwną, wielowątkową opowieść o rodzinie Sopliców, którą osadził na Litwie. W dziele tym występuje wiele pogłębionych postaci głównych i pobocznych.
Jacek Soplica wbrew tytułowi jest głównym bohaterem „Pana Tadeusza”. W młodości był porywczym szlachcicem-hulaką, który zakochał się w córce Stolnika Horeszki, czyli Ewie. Został jednak odprawiony przez jej ojca, co go rozwścieczyło. W wyniku tego gniewu po latach zamordował Stolnika i uciekł za granicę, gdzie rozpoczął pokutę, przyjmując też miano księdza Robaka. Jacek jest postacią dynamiczną, przechodzącą przemianę, od awanturnika, do patrioty i emisariusza.
Tadeusz Soplica jest synem Jacka Soplicy. To młody człowiek, któremu brakuje jeszcze doświadczenia życiowego, ale pełen jest zapału i chęci do działania. W wyniku swojej naiwności wplątuje się w romans z Telimeną, ale naprawdę kocha Zosię. Wychowywany jest w duchu patriotyzmu i takie właśnie wartości stara się wybierać w swoim dorosłym życiu.
Zosia Horeszkówna to wnuczka Stolnika Horeszki i sierota, jej rodzice zmarli bowiem po wygnaniu na Syberię. Zosia jest bardzo młoda i niedoświadczona. To piękna dziewczyna, która ponad wszystko ceni sobie proste, wiejskie życie – opiekę nad ogrodem czy karmienie drobiu. Zakochuje się z wzajemnością w Tadeuszu, z którym łączą ją podobne wartości.
Telimena to dojrzała kobieta i opiekunka Zosi. Większość swojego życia spędziła w Petersburgu, ceni więc sobie życie salonowe, nie przepada natomiast za litewską wsią. Telimena jest świadoma swojej urody, którą starannie podkreśla makijażem i modnymi sukniami. Zaręcza się z Rejentem, poszukując finansowej stabilizacji.
Hrabia to daleki krewny rodu Horeszków, który procesuje się z Sędzią o zamek. To kosmopolita, bardzo ceniący sobie zagraniczne krainy. Miał romantyczne spojrzenie na świat, uważano więc, że jest dziwny. Ostatecznie zaciągnął się do wojska.
Gerwazy Rębajło opisywany jest jako wierny sługa rodu Horeszków. To człowiek gwałtowny, pamiętliwy, ale oddany swoim obowiązkom. Za wszelką cenę walczy o to, co pozostało po Horeszkach, dlatego też wspiera hrabiego.
Sędzia Soplica jest bratem Jacka Soplicy i wychowuje Tadeusza. To dobry gospodarz, umiejętnie kierujący Soplicowem. Sędzia opisywany jest jako patriota, przywiązany do tradycji szlacheckiej i jej obyczajów. Procesował się z hrabią o zamek Horeszków, miał też porywczy charakter Sopliców.
Ewa Horeszkówna to córka Stolnika Horeszki i dawna ukochana Jacka Soplicy. Bardzo przeżyła to, że ojciec zabronił jej ślubu z Soplicą. Ostatecznie zmarła w trakcie przymusowego wygnania na Syberię wraz z mężem.
Stolnik Horeszko był bogatym magnatem, sąsiadem Jacka Soplicy. Był patriotą, ale również zważał na materialne korzyści, dlatego nie pozwolił córce wyjść za Soplicę. Przed śmiercią wybaczył Jackowi jego czyn.
Podkomorzy to szlachcic, który ma rozwiązać rodowy spór o zamek między Soplicami i Horeszkami. Jest także przyjacielem Sędziego. Podkomorzy cenił sobie stare obyczaje, był także symbolem powoli znikającego świata kultury szlacheckiej.
Woźny Protazy Brzechalski to odpowiednik Gerwazego, służy jednak Soplicom. Pozostawał w konflikcie właśnie z Gerwazym, był w podeszłym wieku i wielką wagę zawsze przywiązywał do tradycji i formalności.
Jankiel jest karczmarzem i reprezentantem zasymilowanej społeczności żydowskiej w okolicach Soplicowa. To patriota, udziela się politycznie i stara działać na korzyść Polski. Oprócz tego Jankiel jest bardzo szanowanym człowiekiem i uzdolnionym muzykiem.
Wojski to przyjaciel Sopliców. Lubił polować i grać na rogu. Mówiło się o nim jako o bardzo dobrym gawędziarzu.
Asesor opisany został jako doradca sędziego. Sprzeczał się z Rejentem i ostatecznie zaręczył się z córką Wojskiego.
Maciej Dobrzyński jest reprezentantem szlachty zaściankowej. Jest jej reprezentantem i jego opinia jest powszechnie szanowana, ze względu na ogromne doświadczenie życiowe, jakie ma Dobrzyński.