„Quo vadis” to jedna z najbardziej znanych powieści autorstwa Henryka Sienkiewicza. Opowiada ona o wydarzeniach mających miejsce w antycznym Rzymie, gdy na jego tronie zasiadał Neron. Sienkiewicz w tych realiach umieścił historię miłości Marka Winicjusza i Ligii Kalliny oraz przybliżył realia życia pierwszych chrześcijan w tamtych czasach. Jego dzieło jest wielowątkowe i co za tym idzie porusza także złożoną problematykę.
Przede wszystkim w tekście Sienkiewicza ważna jest problematyka wydarzeń historycznych. Ma ona związek z osadzeniem wydarzeń w konkretnych ramach czasowych, jakie były ostatnie lata panowania Nerona. Sienkiewicz ukazał czytelnikom realia życia w antycznym Rzymie oraz ukazał, jak wyglądały takie wydarzenia jak uczta na dworze cezara. Autor posiłkował się także sylwetkami postaci historycznych, takich jak właśnie sam Neron, Petroniusz czy święty Piotr. W wyniku tych zabiegów w „Quo vadis” prawda historyczna funkcjonuje na równi z fikcją. Fikcyjna jest miłość Winicjusza i Ligii, do prawdziwych wydarzeń za to należy śmierć Nerona czy pożar Rzymu.
Warto wskazać także na taki aspekt jak problematyka zderzenia się kultur i wierzeń. Sienkiewicz opisał świat antyczny podzielony na dwa stronnictwa. Jednym byli poganie, od dawna władający światem, a drugim chrześcijanie i ich rodząca się religia. Były to dwa zupełnie skrajnie światopoglądy, których w żaden sposób nie dało się ze sobą pogodzić. Poganie wierzyli w wielu bogów, żyli rozpustnie, interesowali się filozofią. Chrześcijanie z kolei kierowali się cnotą i moralnością, a boga mieli jednego.
Z wątkiem zderzenia się kultur wiąże się także problematyka nienawiści, strachu i walki o władzę. Poganie byli siłą dominującą w antycznym świecie, a rozwijające się chrześcijaństwo traktowali jako zagrożenie dla swojej pozycji i dla wartości, które były im bliskie. Nie rozumieli także ich podejścia do życia, co skończyło się okrutnymi prześladowaniami i zabijaniem chrześcijan na arenach. To pokazuje, jak często ludzie boją się tego, co nowe i obce.
Sienkiewicz porusza także wątki, w których pojawia się problematyka moralności i filozofii. Czytelnik stoi w obliczu portretów dwóch zupełnie sposób postrzegania świata. Poznaje postaci, które kierują się odmiennymi wartościami. W związku z tym może także sam zastanowić się nad tym, jakie wybory w życiu są słuszne i co najbardziej powinno być przez niego cenione.
Ostatnim zagadnieniem jest także problematyka nawiązująca do losów Polaków pod zaborami. Sienkiewicz skorzystał z historycznego kostiumu, by ukryć pod nim pociechę dla zniewolonych rodaków i pokazać im, że zawsze warto walczyć o swoją wolność. Dzięki temu miał pokrzepić ich serca i zachęcić do dalszej wiary w to, że pewnego dnia ich ojczyzna przestanie być zniewolona przez zaborców. Nie mógł jednak tego napisać wprost, ukrył to więc w dekoracjach antycznego Rzymu.