Świteź – interpretacja

Autor: Maria Machowska

Metafizyka ukazana w utworze

Utwór jest mieszanką świata realnego i fantastycznego. Adam Mickiewicz stworzył obraz pełen kontrastów. Z jednej strony historia okrutnego najazdu, na bezbronną wieś, z innej niesamowite przemienienie ludzi w kwiaty, pani z jeziora i tajemniczość Świtezi, skrywana pod osłoną nocy. Utwór przedstawia bardzo częsty i znany motyw literacki – winę i karę. Złe czyny zostają ukarane. Karma wróci do tych, którzy wyrządzali krzywdy. Rusini chcieli najechać bezbronnych ludzi, kobiety i dzieci, w zamian zmarli w chorobie, próbując zerwać białe kwiaty, symbol czystości i niewinności. W utworze natura, roślinność nabierają cech wręcz metafizycznych. Człowiek zmienia się w kwiat, a więc życie ludzkie i przyroda przenikają się. Granica życia i śmierci zaciera się.

Podsumowanie

Ballada „Świteź” Adama Mickiewicza to pewnego rodzaju połączenie dwóch płaszczyzn, duchowej i racjonalnej. Utwór jest barwnym opisem niezwykłej przyrody, z opowiedzianą historią, która kończy się w sposób wręcz bajkowy. Przyroda gra tu pierwsze skrzypce, to ona ratuje, wymierza karę, stanowi jakby żywą istotę. Ballada ta nawiązuje do ludowych legend i podań, które są niezwykle barwne i tajemnicze. Adam Mickiewicz to bez wątpienia wirtuoz słowa i wielki artysta, utwór pobudza wyobraźnię. 

Dodaj komentarz