Mit o Tezeuszu i Ariadnie – plan wydarzeń
Spotkanie rodziców Tezeusza, Ajgeusa i Ajtry.
Dzieciństwo Tezeusza w Trojzenie.
Poznanie Heraklesa w piątym roku życia.
Przekazanie miecza i sandałów od ojca.
Podróż do Aten.
Spotkanie rodziców Tezeusza, Ajgeusa i Ajtry.
Dzieciństwo Tezeusza w Trojzenie.
Poznanie Heraklesa w piątym roku życia.
Przekazanie miecza i sandałów od ojca.
Podróż do Aten.
Jan Parandowski wydał swoją „Mitologię” po raz pierwszy w roku 1924. Stanowi ona zbiór wielu mitów i opowieści, jakie znane są z antyku. Mitologia grecka szczególnie wiele miejsca poświęca historiom bogów oraz herosów, jakim był na przykład Herakles. Był on synem samego Zeusa i śmiertelniczki Alkmeny.
Odwiedziny Zeusa u śmiertelniczki Alkmeny pod postacią jej męża, Amfitriona.
Narodziny przyszłego herosa.
Karmienie Heraklesa mlekiem bogini Hery.
Wysłanie przez Herę węży do kołyski Heraklesa.
Nieudane próby edukowania Heraklesa i morderstwo nauczyciela.
Jedną z najpopularniejszych mitologicznych historii jest ta, która opowiada historię Demeter i Kory. Jedna z jej wersji pojawia się w „Mitologii” Jana Parandowskiego, która po raz pierwszy ukazała się w roku 1924. Parandowski przedstawia w niej popularny przekaz historii o tym, jak na ziemi zapanowały pory roku w wyniku intrygi Hadesa i porwania Persefony do podziemi.
Opis Demeter i jej wpływu na świat.
Relacja Demeter i Persefony.
Pozostawienie Persefony pod opieką nimf.
Zakaz Demeter odnośnie zrywania narcyzów.
Mit o Syzyfie to jedna z najbardziej znanych z mitologii greckiej opowieści. Przybliża on historię króla Koryntu, który z ulubieńca bogów stał się osobą przez nich skazaną na wygnanie i okrutną karę. Historię Syzyfa opisał w swojej popularnej “Mitologii” Jan Parandowski. Po raz pierwszy wydano ją w roku 1924. Sama zaś opowieść wielokrotnie stanowiła odniesienie dla wielu różnych autorów, na przykład dla Stefana Żeromskiego, który jedną ze swoich powieści zatytułował “Syzyfowe prace”. To sformułowanie weszło także na stałe do języka i oznacza ogromne wysiłki i ciężką pracę, które nie przynoszą rezultatu i nie mogą się skończyć.
Panowanie Syzyfa na Koryncie.
Obecność Syzyfa w trakcie ucz organizowanych przez Dzeusa.
Rozpuszczenie przez Syzyfa plotki na temat sekretu Dzeusa.
Gniew Dzeusa po odkryciu plotki.
Stanisław Wyspiański w roku 1901 opublikował swój najbardziej znany dramat, czyli „Wesele”. To jedno z najważniejszych dzieł w epoce Młodej Polski. Wyspiański opisał w niej wydarzenie, jakim było zawarcie związku małżeńskiego przez krakowskiego poetę z dziewczyną pochodzącą z chłopstwa, które inspirowane było prawdziwym związkiem Lucjana Rydla z Jadwigą Mikołajczykówną.
„Potop” to druga część znanej trylogii Henryka Sienkiewicza, która ukazała się w roku 1886. Sienkiewicz napisał ją ku pokrzepieniu serc, by wesprzeć ducha swoich rodaków w trudnych chwilach, jakie przyniosło im życie pod zaborami. Przywołał więc w swoim dziele wspaniałe chwile, kiedy to Polska odparła potop szwedzki i pokonała nieprzyjaciela.
Jacek Soplica to jeden z głównych bohaterów „Pana Tadeusza” – epopei narodowej autorstwa Adama Mickiewicza, która po raz pierwszy wydana została w roku 1834. Tytuł sugeruje, że najważniejszą postacią jest Tadeusz, syn Jacka Soplicy, ale to jednak historia tego drugiego najmocniej wpłynęła na kształt opowieści wielkiego wieszcza.
Henryk Sienkiewicz w roku 1886 wydał drugą część swojej trylogii, która zatytułowana została „Potop”. Jej akcja została umieszczona w czasie potopu szwedzkiego, a głównym bohaterem opowieści Sienkiewicz uczynił szlachcica zwanego Andrzejem Kmicicem. Jest on postacią, która w trakcie trwania powieści zmienia się i rozwija na oczach czytelnika.
Znane powiedzenie głosi, że każdy jest kowalem swojego losu i może go swobodnie kształtować według własnych upodobań. Jednak powiedzenie to nie uwzględnia wielu czynników, jakie pojawiają się w życiu człowieka, a na które nie ma on wpływu. Często okazuje się jednak, że to właśnie one wywierają największy wpływ na ludzkie życie.