„W pustyni i w puszczy” to jedna z najbardziej znanych powieści autorstwa Henryka Sienkiewicza. Po raz pierwszy opublikowano ją w roku 1911. Należy ona do gatunku literatury przygodowej, skierowanej do młodzieży. Opowiada o losach dwójki dzieci, Stasia i Nel, które zostają uprowadzone w Afryce, w czasie powstania Mahdiego.
Bolesław Leśmian był jednym z czołowych przedstawicieli dwudziestolecia międzywojennego w Polsce. Jego utwory bardzo często dotykały świata metafizycznego, duchowego. Przejawiał w nich zainteresowanie psychologią i filozofią. Kojarzymy go dziś z neologizmami, nazwanymi od jego nazwiska „leśmianizmami” i z barwnymi erotykami.
Vanitas vanitatum et omnia vanitas – marność nad marnościami i wszystko marność, jak głosi znana, łacińska sentencja. Wszystko przemija, każdego czeka śmierć, a wszystko, co spotyka człowieka to tylko nietrwała marność.
Rosyjski pisarz, Aleksander Puszkin, w 1833 roku napisał swój bardzo popularny utwór, czyli “Bajkę o rybaku i złotej rybce”. Opowiada ona historię rybaka, któremu udało się złowić tytułową złotą rybkę, jego żona była jednak zachłanną kobietą, która nie znała umiaru i nie potrafiła docenić tego, co ma.
Edward Stachura to polski literat i tłumacz urodzony we Francji w 1937 roku. Swoje doświadczenia życiowe, obserwacje z licznych podróży i codzienności przelewał na papier. Czasem tworzył w formie liryki, innym razem w formie luźnych zapisków własnych spostrzeżeń.
Poezja tyrtejska, to nazwa nurtu poetyckiego, którego celem jest zagrzewanie do walki i patriotycznej postawy. Nazwa ta wywodzi się od greckiego poety Tyrtajosa, który żył w VII w p.n.e. Jak podają legendy, mieszkańcy okolic Sparty -Lacedemończycy poprosili Ateńczyków o pomoc po niepowodzeniach pierwszej wojny messeńskiej.
Jan Andrzej Morsztyn był polskim poetą, politykiem i sekretarzem królewskim. Jego poezja jest typowa dla dworskiego baroku, którego głównymi założeniami było pisanie dla rozrywki i bogactwo środków stylistycznych.
Śmierć jest czymś, co czeka każdą żywą istotę, zarówno człowieka, jak i zwierzęta i rośliny. Jest też jednym z najbardziej frapujących ludzkość zjawisk, ponieważ jak do tej pory nie uzyskała ona odpowiedzi, co dzieje się z człowiekiem po przekroczeniu tej ostatniej granicy. Rozważania te pojawiają się w każdej religii na całym świecie.
Praca to jedna z podstawowych czynności, jaką ludzie wykonują codziennie, by zapewnić sobie środki do życia. Zmieniała się ona jednak na przestrzeni wieków, miała inny cel i inaczej była wynagradzana. Niezmienna jest tylko jej obecność.
Jednym z najważniejszych środowisk w życiu człowieka, które wpływa na jego ukształtowanie, jest rodzina. Może ona być ona kochająca i wspierająca, może też być nieprzyjazna i zdystansowana, a może także być dotknięta tragedią, dręczącą ją przez pokolenia.
Exegi monumentum to łacińska sentencja, pierwszy wers słynnej ody Horacego. Oznacza dosłownie „stawiam sobie pomnik (trwalszy niż ze spiżu)”. W poezji wyraża on przeświadczenie o nieśmiertelności sławy poety, zdolnej do osiągnięcia poprzez dzieło literackie. Na przestrzeni wieków motyw ten wykorzystywany był przez wielu twórców. Inspirował, podlegał różnej interpretacji, w XX wieku zaś podjęto z nim pewną polemikę. Poniżej kilka przykładów dzieł, zawierających ten motyw literacki.
Mitologia grecka pełna jest niezwykłych opowieści o herosach i ich czynach. Jedną z najważniejszych takich postaci jest bez wątpienia Herakles, bohater jednego z najpopularniejszych mitów. Szczególnie znane są opowieści o dwunastu pracach Heraklesa. Była to kara nałożona przez wyrocznię delficką na Heraklesa za to, że zabił on własną rodzinę.