Człowiek od zawsze związany był z przyrodą – znajdował z niej schronienie, żywił się jej darami, czcił ją i żył na jej łonie. Nie można się zatem dziwić, że ludzie są ściśle związani z naturą. Zwłaszcza było to od zawsze widoczne w warstwie ludowej, gdzie przyroda miała też ogromny wpływ na wierzenia czy tradycje.
Bajka to bardzo popularny i krótki gatunek literacki, który charakteryzuje się obecnością morału. Przekazuje zatem ona odbiorcy pewne refleksje i wartości, pokazuje także uniwersalne sytuacje w życiu, ukryte na przykład za postaciami zwierząt. Bajki zawierają też alegorie i dzięki temu mogą właśnie zawierać w sobie wspomniane morały.
Nie od dziś wiadomo, że między rodzicami a dziećmi zdarzają się nieporozumienia. Konflikty te są często pokoleniowe, wywołane dorastaniem w zupełnie innym świecie. Oprócz tego dojrzali rodzice mają doświadczenie, którego często brakuje im dzieciom – muszą je one dopiero zdobyć. Jednak ich młodość każe im się wobec tego buntować i szukać własnej drogi.
Twórcy od zawsze dostrzegali wady, jakie miało otaczające ich społeczeństwo i chętnie im je wypominali w swoich utworach. Dzięki temu ludzie mogli zobaczyć, jak prezentują się w oczach innych i dostrzec w sobie te cechy, które nie były do końca pożądane. Tak też narodziła się satyra, czyli gatunek literacki, który ośmiesza pewne zjawiska, piętnuje je publicznie, a wszystko to robi poprzez ich komiczne wyolbrzymienie.
Tym, co bardzo często napędza fabułę powieści, zmusza bohaterów do działania oraz wpływa na ich charakter, jest podróż. W literaturze pojawiają się różne rodzaje podróży – mogą to być wielomiesięczne wędrówki po kilku kontynentach czy krajach, mogą to także być opisy spaceru po mieście, czy też metafizyczne podróże w głąb własnej świadomości, które kończą się wewnętrzną przemianą.
Miłość – to jedno z najsilniejszych uczuć znanych człowiekowi. Odwzajemniona potrafi wprowadzić w stan euforii i sprawić, że cały świat jest piękniejszy. Niejednokrotnie była motywacją do największych poświęceń, jakich jest w stanie dokonać człowiek dla drugiej osoby. Ma ona jednak także i swoją drugą stronę. Jest nią miłość nieszczęśliwa, odrzucona, złamane serce.
Historia świata widziała już wiele rodzących się państw i równie dużo ich upadków. Całe kraje znikały i upadały, a za każdym razem za takim przebiegiem wydarzeń stały rozmaite przyczyny. Państwo może zachwiać się i upaść z wielu powodów, ale często prowadzą one do podobnych wniosków, że winne są ludzkie zaniedbania, chciwość czy nieumiejętne sprawowanie przez nich władzy.
To, co czeka człowieka po jego śmierci, od lat trapi wiele umysłów, które próbują znaleźć na to pytanie jakąś odpowiedź. Często szukano jej w religii, zwłaszcza w okresie średniowiecza. Wiara chrześcijańska tłumaczyła człowiekowi dokładnie, jak wyglądają zaświaty i co go spotka, jeśli będzie grzeszył lub jaka nagroda go czeka w przypadku odpowiedniego zachowania.
W dawnych czasach postać władcy w osobie króla była bardzo ważna. Reprezentował on cały naród i sprawował on nad nim władzę. Jego urząd wiązał się zatem z określonymi oczekiwaniami, które były dość jasno określone. Dobry władca musiał mieć szereg pewnych cech, które były szeroko komentowane przez jego dwór i poddanych.
Religia to od tysiącleci bardzo ważny aspekt życia wielu ludzi. Szczególnie popularna w tym kontekście jest wiara chrześcijańska i Bóg ukazany w Starym i Nowym Testamencie. Dla wielu osób relacja z nim jest niezwykle istotna i przekłada się także na resztę aspektów obecnych w ich życiu. Czasami jest to relacja pełna zaufania i miłości, ale zdarza się też, że wypełnia ją gniew i pretensje, w zależności od tego, co człowieka spotkało w jego życiu i jaki jest jego światopogląd.
W średniowieczu bardzo popularną postawą życiową stała się asceza. Polegała ona na odmawianiu sobie przyjemności, by w ten sposób umartwiać ciało i dbać o swoją nieśmiertelną duszę. Takie działanie miało ostatecznie doprowadzić człowieka do zbawienia i życia wiecznego u boku Boga w zaświatach. Asceza przybierała różne formy, często bardzo ekstremalne, w których człowiek całkowicie skupiał się na umartwianiu swojego ciała, rezygnując ze wszystkich ziemskich przyjemności czy radości.
Przeznaczenie od zawsze wzbudza w ludziach ogromne zainteresowanie, nawet jeśli w nie nie wierzą. Zazwyczaj uznaje się, że człowiek wobec przeznaczenia jest bezsilny i nie może go zmienić. Żadne działania nie są bowiem w stanie odwrócić tego, co już raz zostało dla niego zaplanowane. Pogląd ten wyrażany jest już od czasów starożytnych, kiedy to wiara w przeznaczenie była bardzo istotna.