kochamjp

„Ziele na kraterze” to powieść Melchiora Wańkowicza, która opowiada o faktycznych wydarzeniach z życia autora. Twórca skupia się przede wszystkim na okresie dorastania własnych córek, ale w dziele pojawiają się także wzmianki dotyczące jego własnej młodości. Do wspomnień prowokuje go fakt wejścia Krystyny i Marty w okres dorosłości i wybór ich dalszych ścieżek życiowych. Wańkowicz wspomina między innymi odejście swojego profesora zwanego Bucefałem.

„Ziele na kraterze” to powieść oparta o wspomnienia jej autora, czyli Melchiora Wańkowicza. Ma ona formę swoistego pamiętnika, w którym autor opisuje swoje życie rodzinne oraz dorastanie dwóch córek, Krystyny i Marty.

„Ziele na kraterze” Melchiora Wańkowicza to dzieło oparte o wydarzenia zaczerpnięte prosto z jego życia. Autor opisuje bowiem kolejne etapy dorastania swoich córek, związane z tym wydarzenia oraz ich wejście w dorosłość.

„Ziele na kraterze” to powieść Melchiora Wańkowicza, która powstała w roku 1951, ale po raz pierwszy opublikowano ją w roku 1957 przez stowarzyszenie PAX. Ma ona formę wspomnień Wańkowicza z wydarzeń mających miejsce w jego własnej rodzinie i opowiada głównie o dorastaniu dwóch córek autora, Krystyny i Marty. Tytuł powieści brzmiący „Ziele na kraterze” ma sens metaforyczny.

„Ziele na kraterze” ukazało się po raz pierwszy w roku 1957. Zawiera wiele wątków autobiograficznych z życia jej autora, Melchior Wańkowicz opisał bowiem doświadczenia z życia własnej rodziny, związane z dorastaniem dwóch córek, Krystyny i Marty. W związku z tym powołane przez niego do życia postaci z powieści oparte są na faktycznie żyjących osobach.

„Ziele na kraterze” Melchiora Wańkowicza to powieść z roku 1957 oparta o osobiste doświadczenia pisarza. Opisuje on w niej bowiem życie własnej rodziny, na którą składa się jego żona oraz dwie córki, Krystyna i Marta. Wańkowicz w tekście o charakterze fabularyzowanego pamiętnika przybliża czytelnikowi wiele lat, w czasie których jego dzieci powoli dorastały. Dzieło składa się z wielu istotnych wątków.

„Ziele na kraterze” to powieść Melchiora Wańkowicza. Ukazuje ona jego życie rodzinne oraz dorastanie dwóch córek, Marty i Krystyny. Po raz pierwszy opublikowana została w roku 1957. Ma ona wyraźnie autobiograficzny i pamiętnikowy charakter. W tekście Wańkowicza można wskazać wiele motywów literackich.

Śmierć braci Zofii. Narodziny córek Wańkowicza, Krystyny i Marty. Troska rodziców o zdrowie Krysi, która często chorowała. Wizyty z Krysią u różnych lekarzy.