Henryk Sienkiewicz w swojej powieści „Quo vadis” opisał świat i wydarzenia, które zostały osadzone w czasach istnienia antycznego Rzymu i rządów cezara Nerona. W związku z tym jest on jedną z ważniejszych postaci drugoplanowych powieści, a jego zachowanie wpływa na losy głównych bohaterów – Ligii i Marka Winicjusza – oraz na to, co dzieje się z pierwszymi chrześcijanami obecnymi w mieście.
„Quo vadis” to znana powieść Henryka Sienkiewicza, która przenosi czytelnika do czasów antycznego Rzymu, którym władał okrutny Neron. Autor opowiada historię prześladowania pierwszych chrześcijan oraz pokazuje historię miłości Marka Winicjusza oraz Ligii Kalliny. W tę opowieść zaangażowanych jest także wiele postaci drugoplanowych, takich jak Chilon Chilonides.
Henryk Sienkiewicz jest autorem wielu powieści, a jeden wciąż z popularnych tekstów znany jest pod tytułem „Quo vadis”. Czytelnik przenosi się w nim do starożytnego Rzymu, czasów pierwszych chrześcijan oraz panowania jednego z okrutniejszych cezarów, czyli Nerona. Sienkiewicz opisuje między innymi bogatych patrycjuszy bywających w jego najbliższym otoczeniu, a jednym z najważniejszych spośród nich jest Petroniusz.
„Quo vadis” to jedna z najbardziej znanych powieści autorstwa Henryka Sienkiewicza. Jej akcja osadzona jest w czasach starożytnego Rzymu pod rządami cezara Nerona. Opowiada ona więc między innymi o prześladowaniach w tym mieście pierwszych chrześcijan. Jednak oprócz tego bardzo ważny jest także wątek uczucia romantycznego Marka Winicjusza do zakładniczki wojennej zwanej Ligią Kalliną – najważniejszej kobiecej postaci w utworze.
Marek Winicjusz powraca do Rzymu. Petroniusz przyjmuje u siebie swojego siostrzeńca, czyli Winicjusza. Marek wyznaje Petroniuszowi, że zakochał się w Ligii. Petroniusz chce pomóc siostrzeńcowi w zdobyciu ukochanej.
Jedną z najbardziej znanych powieści Henryka Sienkiewicza wciąż pozostaje „Quo vadis”. Zabiera ona czytelnika do starożytnego Rzymu, do czasów cezara Nerona oraz początków pierwszych chrześcijan. Głównym bohaterem dzieła jest bogaty patrycjusz imieniem Marek Winicjusz, który jest niezwykle ciekawą osobą ze względu na przemianę wewnętrzną, jaką przechodzi. Marek Winicjusz to postać dynamiczna, zmienia się z typowego obywatela Rzymu w jednego z pierwszych chrześcijan.
Różnego rodzaju widzenia od początku istnienia literatury odgrywały w różnych tekstach znaczącą rolę w tworzonych przez autorów tekstach. Często służyły one jako wizualizacja nieuświadomionych pragnień i lęków bohaterów, z których nie zdawali sobie sprawy w stanie przebudzenia. Sny mogą spełniać także rolę wizji, zsyłanych przez różnego rodzaju bóstwa, odpowiadające postaciom ich dalsze działania, lub mające profetyczny charakter widzenia, dzięki którym przyszłość odsłania się przed wybranymi osobami.
Miłość ma różne oblicza. Może być wspaniała i motywująca i sprawiać, że człowiek czuje się świetnie, a nawet staje się lepszym człowiekiem. Jednak jednym z najpopularniejszych obrazów tego niezwykłego uczucia jest przede wszystkim miłość nieszczęśliwa, łamiąca serce i napotykająca liczne trudności na swojej drodze.
Człowiek w swoim życiu bywa stawiany przed różnymi wyborami. Często musi opowiedzieć się, czy będzie działał w swoim prywatnym interesie czy może jednak opowie się po stronie dobra ogółu. Czasami te dwie kwestie wykluczają się wzajemnie i prywatne szczęście danego człowieka nie jest w stanie koegzystować z dobrem całej społeczności.
Dziś bajki kojarzą się przede wszystkim z kolorowymi animacjami w kinie lub w telewizji, ale ich korzenie sięgają znacznie głębiej. Są one gatunkiem literackim znanym już w starożytności. Charakteryzują się one morałem i dydaktycznym przesłaniem, ponieważ z ich lektury czytelnik miał wynieść konkretne wnioski i zastosować je w swoim życiu.
Miłość to jedno z najbardziej tajemniczych spośród ludzkich odczuć. Objawia się zazwyczaj bardzo silnymi emocjami, mogą one być pozytywne lub negatywne. Miłość potrafi człowieka uskrzydlić i dodać mu motywacji do działania lub zniszczyć całe jego życie i sprowadzić go na dno, jeśli jest nieszczęśliwa.
Trzecia część dramatu „Dziady” Adama Mickiewicza powstała w Dreźnie w roku 1832. Otwiera ją prolog, w którym czytelnik widzi Gustawa śpiącego w jego celi w jego celi. Anioł przepowiada mu odzyskanie wolności, a po przebudzeniu Gustaw symbolicznie rodzi się na nowo jako Konrad.