Jednym z najważniejszych polskich utworów dramatycznych jest „Tango” autorstwa Sławomira Mrożka. Opublikowano je w roku 1964, a po raz pierwszy wystawiono rok później. W „Tangu” Mrożek ukazuje odwrócenie tradycyjnych systemów wartości i czyni to przy pomocy wielu barwnych postaci. Jedną z nich jest Stomil, czyli mąż Eleonory i ojciec głównego bohatera, młodego Artura.
W ciągu wielu wieków istnienia literatury wykształciły się w niej różne sposoby przedstawiania opisywanych wydarzeń i bohaterów – poszczególnych elementów fabuły, kolejnych sytuacji, motywacji, przemyśleń i stanów emocjonalnych bohaterów powieści. Wśród nich w pewnym momencie pojawiła się i rozwinęła tak zwana narracja personalna. Jest ona bardzo popularna i odznacza się między innymi niewielką obecnością narratora, przy równoczesnym skupieniu się na opisywanych postaciach.
Język i wypowiedzi mają wiele funkcji, które spełniają różnego rodzaju cele w komunikacji i w literaturze. Mogą być one poznawcze, ekspresyjne lub komunikatywne. Dzięki nim ludzie przy pomocy języka osiągają różne cele i założenia. Jedną z istotnych funkcji jest także ta, określana jako funkcja magiczna języka. Ma ona związek przede wszystkim z kreowaniem rzeczywistości z jego pomocą.
Relacje rodzinne to temat, który dla niektórych zapewne kojarzy się pozytywnie, jednak wiele osób może reagować niechęcią na poruszanie tego zagadnienia. Często bywają one skomplikowane, pełne bolesnych wspomnień i aspektów, o których lepiej nie wspominać. Rodzina jest bowiem bytem złożonym, na którego właściwe funkcjonowanie składa się wiele elementów i czasami wystarczy, by jeden z nich przestał działać prawidłowo, by cała reszta tego mechanizmu także zawiodła.
Istnieje wiele sposobów na prowadzenie narracji w powieści i przekazywanie czytelnikom informacji dotyczących tego, co dzieje się w powieści i na temat emocji bohaterów, ich refleksji oraz motywacji, którymi się kierują. Często wykorzystywana była narracja personalna lub auktorialna, jednak w pewnym momencie w literaturze wykształciła się też narracja behawioralna.
Wierszy o zimie jest całkiem sporo. To pora roku, kojarząca się ze śmiercią natury, ze śniegiem i mrozem, lecz także ze świętami Bożego Narodzenia. Warto czytać wiersze o zimie, by odpowiednio nastroić się do tego okresu. Jakie wiersze poetów i poetek dotyczące zimy warto znać? Przekonajmy się.
Nie powstało o lecie tak wiele wierszy jak o wiośnie, niemniej są one z pewnością warte zauważenia. Lato to cudowna pora roku, kojarząca się przede wszystkim z wakacjami. Latem możemy zaznawać rozrywek niedostępnych o innej porze roku, zwłaszcza chodzi tu wygrzewanie się na słońcu, o pływanie w morzu czy jeziorze, lecz także o cieszenie się obfitością owoców. Lato to jednak nie tylko rozrywki, lecz także czas pracy w polu.
Młody student, Artur, zastaje swoją babcię Eugenię, wujka Eugeniusza i lokaja Edka na grze w karty. Artur każe babci położyć się na katafalku. Artur dowiaduje się, że jego matka, Eleonora, ma romans z Edkiem.
Miłość to bez wątpienia najpopularniejszy temat wierszy. Jest to uczucie na tyle silne, intensywne, że nawet osoby, które nie są poetami często biorą się za pisanie wierszy miłosnych – najczęściej po to, by wyznać ogrom swojej miłości partnerowi lub partnerce, ewentualnie by po prostu przelać na papier zalew emocji.
Przez wieki istnienia literatury ludzie stworzyli wiele różnych odmian tekstów. Jednym z najpopularniejszych rodzajów wciąż są powieści. One także mają obecnie wiele odmian, różniących się od siebie sposobem ich tworzenia, narracją, ujęciem i tym, w jaki sposób prowadzona jest w nich akcja.
Powieści i inne dzieła literackie różnią się między sobą wieloma aspektami, a jednym z nich jest sposób prowadzenia narracji. Dzięki nim autor pokazuje czytelnikom to, co dzieje się w świecie przedstawionym – jaka jest fabuła i co czują i sądzą jej bohaterowie.
Ewa Lipska to polska poetka, felietonistka i redaktorka, urodzona w Krakowie w 1945 roku. Jest literatką, która już od początku swej twórczości porusza tematy trudne, społeczne, socjologiczne. Jej debiut przypadł na ciężkie czasy w Polsce, bo koniec lat 60-tych, czyli okres PRL (Polska Rzeczpospolita Ludowa). Z pierwszego tomu autorki „Wiersze” z 1967 roku pochodzi utwór „Mogę”.