Eugenia – charakterystyka
W dramacie „Tango” Sławomir Mrożek przedstawił losy skłóconej, wielopokoleniowej rodziny, w której zapanowała anarchia i chaos. Przeciwko temu zbuntował się przedstawiciel najmłodszego pokolenia, czyli Artur.
W dramacie „Tango” Sławomir Mrożek przedstawił losy skłóconej, wielopokoleniowej rodziny, w której zapanowała anarchia i chaos. Przeciwko temu zbuntował się przedstawiciel najmłodszego pokolenia, czyli Artur.
W dramacie „Tango” opublikowanym po raz pierwszy w roku 1964 Sławomir Mrożek przedstawia losy skonfliktowanej rodziny. Dochodzi tam do odwróconego buntu przedstawiciela najmłodszego pokolenia – Artura – który pragnie przywrócenia dawnego porządku obalonego przez jego rodziców.
Sławomir Mrożek jest autorem jednego z najważniejszych polskich dramatów, czyli „Tanga” opublikowanego po raz pierwszy w roku 1964 i wystawionego rok później. Opisał w nim historię odwróconego konfliktu pokoleń, w którym dzieciom odebrano możliwość buntu wobec rodziców. Jedną z najważniejszych postaci tego dramatu jest Eleonora – matka głównego bohatera, Artura, córka Eugenii, żona Stomila i kochanka Edka.
Samotność to stan, który dotyka każdego z nas. Samotność czasem pobudza do twórczości, czasem powoduje cierpienie i stagnację. Samotność to częsty motyw w poezji. Wiersze o samotności przepełnione są melancholią, nostalgią, bólem, niekiedy rozpaczą. Bywają jednak takie utwory, które podkreślają pozytywne strony samotności.
Temat przyjaźni nie jest tak chętnie poruszany przez poetów i poetki jak miłość, lecz i o przyjaźni znaleźć można pewne wartościowe wiersze. Wiersze o przyjaźni niekiedy wychwalają więzi międzyludzkie, innym razem przestrzegają przed ich pułapkami. Jakie wiersze o przyjaźni warto znać? Przekonajmy się.
Jednym z najważniejszych polskich utworów dramatycznych jest „Tango” autorstwa Sławomira Mrożka. Opublikowano je w roku 1964, a po raz pierwszy wystawiono rok później. W „Tangu” Mrożek ukazuje odwrócenie tradycyjnych systemów wartości i czyni to przy pomocy wielu barwnych postaci. Jedną z nich jest Stomil, czyli mąż Eleonory i ojciec głównego bohatera, młodego Artura.
W ciągu wielu wieków istnienia literatury wykształciły się w niej różne sposoby przedstawiania opisywanych wydarzeń i bohaterów – poszczególnych elementów fabuły, kolejnych sytuacji, motywacji, przemyśleń i stanów emocjonalnych bohaterów powieści. Wśród nich w pewnym momencie pojawiła się i rozwinęła tak zwana narracja personalna. Jest ona bardzo popularna i odznacza się między innymi niewielką obecnością narratora, przy równoczesnym skupieniu się na opisywanych postaciach.
Język i wypowiedzi mają wiele funkcji, które spełniają różnego rodzaju cele w komunikacji i w literaturze. Mogą być one poznawcze, ekspresyjne lub komunikatywne. Dzięki nim ludzie przy pomocy języka osiągają różne cele i założenia. Jedną z istotnych funkcji jest także ta, określana jako funkcja magiczna języka. Ma ona związek przede wszystkim z kreowaniem rzeczywistości z jego pomocą.
Relacje rodzinne to temat, który dla niektórych zapewne kojarzy się pozytywnie, jednak wiele osób może reagować niechęcią na poruszanie tego zagadnienia. Często bywają one skomplikowane, pełne bolesnych wspomnień i aspektów, o których lepiej nie wspominać. Rodzina jest bowiem bytem złożonym, na którego właściwe funkcjonowanie składa się wiele elementów i czasami wystarczy, by jeden z nich przestał działać prawidłowo, by cała reszta tego mechanizmu także zawiodła.
Istnieje wiele sposobów na prowadzenie narracji w powieści i przekazywanie czytelnikom informacji dotyczących tego, co dzieje się w powieści i na temat emocji bohaterów, ich refleksji oraz motywacji, którymi się kierują. Często wykorzystywana była narracja personalna lub auktorialna, jednak w pewnym momencie w literaturze wykształciła się też narracja behawioralna.
Wierszy o zimie jest całkiem sporo. To pora roku, kojarząca się ze śmiercią natury, ze śniegiem i mrozem, lecz także ze świętami Bożego Narodzenia. Warto czytać wiersze o zimie, by odpowiednio nastroić się do tego okresu. Jakie wiersze poetów i poetek dotyczące zimy warto znać? Przekonajmy się.
Nie powstało o lecie tak wiele wierszy jak o wiośnie, niemniej są one z pewnością warte zauważenia. Lato to cudowna pora roku, kojarząca się przede wszystkim z wakacjami. Latem możemy zaznawać rozrywek niedostępnych o innej porze roku, zwłaszcza chodzi tu wygrzewanie się na słońcu, o pływanie w morzu czy jeziorze, lecz także o cieszenie się obfitością owoców. Lato to jednak nie tylko rozrywki, lecz także czas pracy w polu.