Kazimierz Przerwa – Tetmajer jest jednym z najpopularniejszych przedstawicieli epoki Młodej Polski. W jego utworach znajdziemy wiele nurtów ideologicznych, między innymi dekadentyzm, czy modernizm. Często porusza tematykę sensu życia, niespełnienia, przemijania, „nieistnienia”. Tak stało się także w przypadku utworu „Z posępnej ciszy, z grobowej martwoty”.
Julian Tuwim należy do grona najpopularniejszych poetów dwudziestolecia międzywojennego. Tworzył wiele utworów, pod ponad czterdziestoma pseudonimami. Jeden z jego najbardziej zadziwiających cykli wierszy, który wyróżnia się zabawą słowem i licznymi neologizmami, nosi tytuł „Słopiewnie”. Do tego właśnie cyklu należy utwór „Słowisień”, który jest pewnego rodzaju eksperymentem językowym autora.
Jednym z dzieł Bolesława Prusa jest nowela zatytułowana „Z legend dawnego Egiptu”. Opowiada ona o dynastii faraonów rządzących starożytnym krajem. Prus skupia się na chwili, w której stary władca, Ramzes, śmiertelnie choruje i zastąpić ma go jego wnuk, Horus.
Bolesław Prus jest autorem noweli zatytułowanej „Z legend dawnego Egiptu”. Opisał w niej losy antycznej dynastii, w której stary faraon. Ramzes, zbliża się do kresu swojego życia i ma ustąpić miejsca swojemu wnukowi, Horusowi – przyszłemu władcy Egiptu. Ramzes i Horus różnią się od siebie i spośród nich to stary faraon jest władcą silnym, trzymającym kraj w ryzach twardą ręką, ale działającym na rzecz jego dobra.
Ślub ojca Kopciuszka z jej macochą, złą kobietą. Macocha i jej dwie córki dokuczają Kopciuszkowi. Praca Kopciuszka jako pomocy domowej. Nadanie Kopciuszkowi przezwiska ze względu na jej spanie obok pieca.
„Rozdzióbią nas kruki, wrony…” to krótka nowela autorstwa Stefana Żeromskiego. Jest ona pełna dramatycznych wypadków, mimo iż pojawia się w niej zaledwie kilku bohaterów. Reprezentują oni różne racje i każdy z nich ma swoje miejsce w rozgrywającym się w czasie akcji utworu powstaniu styczniowym.
Stefan Żeromski jest autorem noweli zatytułowanej „Rozdzióbią nas kruki, wrony…”. Opowiada w niej i losach Szymona Winrycha, człowieka, który jako jeden z ostatnich dostarczał powstańcom styczniowym broń, kiedy wiadomo już było, że ponieśli oni klęskę.
Stefan Żeromski jest autorem krótkiej albo bardzo treściwej noweli zatytułowanej „Rozdzióbią nas kruki, wrony…”. Ukazuje ona upadek powstania styczniowego. Jego ofiarą jest Szymon Winrych, ostatnia osoba, która dostarcza walczącym broń.
Stefan Żeromski jest autorem noweli zatytułowanej „Rozdzióbią nas kruki, wrony…” w której ukazuje obraz upadku powstania styczniowego. Głównym bohaterem utworu jest Szymon Winrych, ostatni człowiek, który dostarcza partyzantom zaopatrzenie takie jak broń. Zostaje jednak przyłapany na tym przez wojsko rosyjskie i zamordowany.
Nowela „Rozdzióbią nas kruki, wrony…” to krótki utwór autorstwa Stefana Żeromskiego. Ukazuje on ostatnie miesiące powstania styczniowego, kiedy klęska Polaków była już przesądzona. Główną postacią tego dzieła jest Szymon Winrych, a tak naprawdę ukrywający się pod tym pseudonimem Andrzej Borycki, który wciąż uparcie pomaga powstańcom i dostarcza im broń, dzięki której mogą kontynuować walkę.
Stefan Żeromski jest autorem noweli zatytułowanej „Rozdzióbią nas kruki, wrony…”, które ukazuje klęskę powstania styczniowego, przedstawiając losy człowieka, Szymona Winrycha, który jako ostatni dostarcza walczącym broń, mimo iż jest już wiadome, że zryw zakończy się ich porażką.
Jan Twardowski to znany poeta i duchowny kościoła rzymskokatolickiego, urodzony w 1915 roku w Warszawie. Jego utwory dotykają tematyki religijnej, refleksyjnej, w tym przemijania i wartości życiowych. Jeden z wierszy księdza Twardowskiego nosi tytuł „Aby się stało” i skłania do przemyśleń nad prawdziwym doświadczaniem i przeżywaniem.