*** (Po co się budzą pragnienia szalone)
Po co się budzą pragnienia szalone,
Gdy ich nie można ugasić napojem?
Po co się serce wyrywa stęsknione
Do burzy, gardząc ciszą i spokojem?
Po co się budzą pragnienia szalone,
Gdy ich nie można ugasić napojem?
Po co się serce wyrywa stęsknione
Do burzy, gardząc ciszą i spokojem?
Pierwsze uczucia, to kwiaty wiosenne,
Co się własną upajają wonią:
Przed żywszym blaskiem jeszcze w cień się chronią
I wierzą jeszcze w swe trwanie niezmienne.
Kiedym cię żegnał, usta me milczały,
I nie wiedziałem, jakie słowo rzucić,
Więc wszystkie słowa przy mnie pozostały,
A serce zbiegło i nie chce powrócić.
Huczy woda po kamieniach,
A na głębi cicho płynie –
Nie sądź ludzi po zachceniach,
Ale prawdy szukaj w czynie.
Chłopca mego mi zabrali.
Matulu!
W świat daleki go pognali,
A ja za nim umrę z bólu –
Dałam na mszę sznur korali,
Niechaj Pan Bóg go ocali,
Matulu!
Bodaj owa rzeczka szuwarem zarosła,
Która mnie młodego w obcy kraj zaniosła,
Wacław Potocki w swoim utworze „Nierządem Polska stoi” piętnuje postawy XVII wiecznej szlachty polskiej, spaczonej przez sarmatyzm oraz nastawionej na zabawę. Liryk ten należy co cyklu dydaktyczno-moralizatorskiego, w którego skład wchodziły głównie fraszki. Barokowy poeta doskonale rozumiał społeczeństwo polskie i potrafił je doskonale ocenić, punktując jej wady.
Tadeusz Borowski to poeta, na którego twórczości odcisnęło się olbrzymie piętno doświadczeń wojennych. Swój pierwszy tomik poezji Borowski wykonał własnoręcznie (posługując się techniką powielaczową) w roku 1942.