Motyw zimy często powtarza się u poetów i poetek polskich. Warto nastroić się do zimy, czytając wiersze o tej porze roku. Utwory te są piękne i porywające, mają wyjątkową aurę. Czasem zawierają w sobie mocno przygnębiającą nutę.
Opowiadanie Tadeusza Borowskiego „U nas w Auschwitzu” jest trzecim utworem ze zbioru „Pożegnanie z Marią”. Cykl został wydany w 1948 roku. Autor opisuje codzienność życia obozowego w Birkenau w formie epistolarnej.
Wybranie więźniów do nauki medycyny.
Poszukiwanie łącznika do przesłania listu.
Opowieść o chorującym koledze.
Reakcje więźniów na „wybrańców”.
„Dzień na Harmenzach” autorstwa Tadeusza Borowskiego należy do cyklu opowiadań „Pożegnanie z Marią”, wydanego w 1948 roku. Skupia się w nim na tematyce drugiej wojny światowej i obozów koncentracyjnych. Autor opisuje wydarzenia z własnego doświadczenia, ponieważ sam był w obozie Auschwitz-Birkenau.
Praca na Harmenzach.
Rozmowa z Panią Haneczką.
Kłótnia z Żydem.
Ciężka praca nad kolejką.
Opowiadanie „Proszę państwa do gazu” Tadeusza Borowskiego należy do zbioru „Pożegnanie z Marią”. Pierwsze wydanie miało miejsce w 1948 roku. Treść utworów porusza tematykę drugiej wojny światowej, której autor był naocznym świadkiem.
Dezynfekcja obozu.
Uszczuplenie Kanady, wysłanie części do pracy na Harmenzę.
Posiłek z paczek od rodzin.
Rozmowa ze współwięźniami.
Wiersze o wiośnie występują u wielu poetów i poetek polskich, są więc ważną częścią polskiej kultury. Wiersze o wiośnie zarówno chwalą tę piękną porę rozkwitu, jak i zawierają w sobie nieraz nutę nostalgiczności. Wiersze o wiośnie należy czytać po to, by odpowiednio dostroić się do tej pory roku.
Wiersze w klimacie jesiennym to bardzo częsty motyw wśród polskich poetek i poetów, dlatego stanowią one istotną część polskiej kultury. Wiersze o jesieni co roku pozwalają nam lepiej przeżywać tę porę.
Sonet „Do trupa” jest jednym z najbardziej znanych i jednocześnie najbardziej kontrowersyjnym dziełem Jana Andrzeja Morsztyna. Barok, w którym tworzył autor, choć z założenia przepełniony kontrowersją i groteską, nie był gotowy na dzieło, w którym podmiot liryczny przeprowadza rozmowę ze zwłokami, jednocześnie porównując się do nich.
