Pieśni Horacego to wybitne połączenie filozofii z liryką, przedstawiające ponadczasowe i uniwersalne prawdy. Jedna z nich nosi tytuł „Do Pompejusza Grosfusa” i wydana została, jako szesnasty utwór w drugiej części „Pieśni”.
Horacy to jeden z najwybitniejszych poetów antycznego Rzymu. Jego twórczość do dziś uznaje się, za wzór poezji klasycznej, choć za życia Horacego, jego dzieła były dość nowatorskie. Jest prekursorem wielu toposów, motywów literackich. Obracał się w kręgu arystokratów, znawców sztuki, dzięki wstawiennictwu jednego z nich mógł powstać utwór „Do Mecenasa” ( III, 29).
Horacy (Kwintus Horacjusz Flakkus) to jeden z najbardziej znanych poetów antycznych. Tworzył w okresie największego rozkwitu literackiego Rzymu epoki augustowskiej. Jego twórczość inspiruje do dziś. Wielu polskich literatów epoki klasycyzmu czerpało z jego dzieł. Jednym z nich jest utwór „Ojczyzna okrętem”.
„Exegi monumentum” to jeden z najwybitniejszych utworów Horacego – rzymskiego poety tworzącego w czasach antyku. Tytuł w tłumaczeniu z łaciny oznacza „Wybudowałem pomnik”. Stało się to hasłem przewodnim odrodzenia wzorców antycznych, szczególnie w renesansie. „Exegi monumentum” jest utworem zamykającym trzecią część ” Pieśni” Horacego.
Pieśni Horacego to niezwykłe dzieła liryczne, które przejawiają filozoficzne przemyślenia nad przemijaniem i przyjmowaniem losowych zdarzeń. Horacy wyróżnia się na tle autorów antycznych – śmiało szerzy swój światopogląd, a jego utwory cieszą się ogromną popularnością i ponadczasowym przesłaniem.
Sztuka towarzyszy człowiekowi od zawsze, od momentu, kiedy pierwszy pierwotny artysta zdecydował się namalować coś na ścianie jaskini. Od tego momentu sztuka przeszła przez wiele dróg i rozwinęła się w wielu dziedzinach – literaturze, malarstwie, rzeźbie czy teatrze.
