Jan Kasprowicz jest wybitną polską postacią literacką. Tworzył w czasach modernizmu i Młodej Polski. Na jego twórczość ogromny wpływ miały traumatyczne przeżycia i młodość. Urodził się i wychował w chłopskiej, ubogiej rodzinie, jako jeden z kilkanaściorga dzieci.
Jan Kasprowicz uważany jest za jednego z najwybitniejszych poetów Młodej Polski oraz modernizmu. Był najstarszym z czternaściorga rodzeństwa, pochodził z ubogiej chłopskiej rodziny, doświadczył zatem ciężkiej pracy, biedy, a mimo trudów zdobył świetne wykształcenie. Na jego płodność literacką i poruszaną tematykę miały wpływ również inne trudne doświadczenia życiowe, między innymi trzy nieudane małżeństwa, problemy z prawem i sądzenie w procesie przeciwko socjalistom, czy emigracja.
Jan Kasprowicz to autor licznych tekstów, krytyk literacki, przedstawiciel Młodej Polski. W swojej twórczości przechodzi bardzo burzliwą próbę nawiązania kontaktu z Bogiem. Od buntu i bluźnierstwa, po chęć pojednania i dziękczynienie. Utwór „Dies irae” również nawiązuje do tematyki religijnej. Ukazał się w 1902 roku w tomiku „Ginącemu światu”.
Jan Kasprowicz to polski literat, przedstawiciel Młodej Polski. Zasłynął z poetyckiej próby nawiązania kontaktu z Bogiem. Przeszedł od postawy bluźnierczej i buntu przeciwko Stwórcy, do franciszkanizmu, przedstawionego między innymi w utworze „Hymn św. Franciszka z Asyżu”, który ukazał się w 1902 roku w tomie „Salve Regina”, co znaczy „witaj Królowo”.
Jan Kasprowicz to jeden z czołowych przedstawicieli Młodej Polski. Jego dzieła charakteryzują niezwykły naturalizm, a także ekspresjonizm – co doskonale widoczne jest w jego twórczości. Kasprowicz był prekursorem nowoczesnego wiersza wolnego.
