Samotność czasem dotyka każdego. Mimo prawie siedmiu miliardów ludzi na tej planecie jest jednym z najbardziej ludzkich stanów egzystencji. Można być samotnym pośród tłumów, cierpieć wyobcowanie w gronie kochającej rodziny.
Otoczenie człowieka to coś, co potrafi go pod wieloma względami kształtować. Ma to miejsce między innymi ze względu na wywieraną przez nie presję. Bezpośrednie otoczenie danej osoby może ją zmusić do podjęcia danych decyzji, dopasowania się do innych, zmiany zachowania czy priorytetów, a wszystko to na przykład ze względu na jej strach przed odrzuceniem, brak asertywności, chęć dopasowania się i wiele innych czynników.
Każdy człowiek ma w życiu jakiś cel, który pragnie osiągnąć. Może on być powiązany z jego ambicjami czy planami zawodowymi, może być związany też z jego życiem osobistym, zainteresowaniami, czy też jeszcze innymi aspektami życia. Celem może być na przykład służba wyższym wartościom, na przykład walka o wolność ojczyzny czy o uratowanie bliskich sobie osób, a może być nim także oddanie się religii.
Jednym z najsilniejszych uczuć, jakie towarzyszą człowiekowi w życiu, może być miłość. przybiera ona różne formy – może to być miłość romantyczna, przyjacielska, żywiona do członków rodziny, zwierząt, czynności, przedmiotów czy ojczyzny. Miłość może przynosić szczęście i spełnienie, a może także boleśnie ranić i sprawiać, że człowiek nie chce już żyć.
Ludzie wyznają wiele wyższych wartości, które są dla nich swoistymi drogowskazami życiowymi i pozwalają im podejmować kluczowe decyzje. Taką wartością może być wolność, miłość, ojczyzna, religia czy też rodzina. W imię tych wszystkich wyższych wartości wiele osób potrafi dokonać niezwykłego poświęcenia i zrobić wszystko, by je ochronić.
Człowiek to istota, która przywiązuje się do innych, jest społeczna i buduje z innymi ludźmi silne relacje oparte o takie uczucia jak sympatia czy miłość. Często zdarza się zatem, że w imię tych relacji ludzie poświęcają się dla siebie nawzajem.
Człowiek znany jest z tego, że często snuje marzenia, które swoim rozmachem przewyższają rzeczywistość. Tworzy w nich imponujące budowle, snuje niezwykłe plany, wybiega myślami na przód i idealizuje pewne aspekty swojego życia. Tak kruche, delikatne i często naprawdę ambitne marzenia trudno jest spełnić.
Człowiek w swoim życiu bywa stawiany przed różnymi wyborami. Często musi opowiedzieć się, czy będzie działał w swoim prywatnym interesie czy może jednak opowie się po stronie dobra ogółu. Czasami te dwie kwestie wykluczają się wzajemnie i prywatne szczęście danego człowieka nie jest w stanie koegzystować z dobrem całej społeczności.
„Ludzie bezdomni” to jedna z najbardziej znanych powieści autorstwa Stefana Żeromskiego. Po raz pierwszy wydano ją w roku 1900 i przybliża ona czytelnikom historię Tomasza Judyma, lekarza-społecznika, który działał na rzecz poprawy warunków życia robotników i pracowników fabryk.
Od zawsze na świecie istniało dobro i zło, które walczą ze sobą i wzajemnie się wykluczają. Wielokrotnie można mieć wrażenie, że częściej to zło triumfuje i przysłania sobą całe dobro, jakie istnieje. Zło jest bowiem bardziej widoczne i często przeraża swoim okrucieństwem.
Trudne decyzje życiowe są czymś, przed czym ostatecznie stanie każdy człowiek w ciągu swojego życia. Pojawiają się czasem wcześniej, czasem później, jednak wydaje się, że są nieuniknione. Można powiedzieć, że są one swego rodzaju testem dla ludzkiego charakteru, każdy bowiem reaguje na nie inaczej.
Ludzkość od zawsze dążyła do czegoś więcej niż tylko zaspokojenie podstawowych potrzeb i przeżycie. W związku z tym w ciągu całego czasu istnienia cywilizacji powstało wiele różnego rodzaju systemów filozoficznych i idei, które dla niektórych osób stały się szczególnie ważne i bliskie.