Jednym z najsilniejszych uczuć, jakie towarzyszą człowiekowi w życiu, może być miłość. przybiera ona różne formy – może to być miłość romantyczna, przyjacielska, żywiona do członków rodziny, zwierząt, czynności, przedmiotów czy ojczyzny. Miłość może przynosić szczęście i spełnienie, a może także boleśnie ranić i sprawiać, że człowiek nie chce już żyć.
W dawnych czasach, zwłaszcza w średniowieczu w społeczeństwie istniał stan rycerski. Przynależący do niego mężczyźni musieli przestrzegać zasad i wyznawać wartości, które określał tak zwany etos rycerski. Ich życie miało być przykładem dla innych, w każdym aspekcie swojego zachowania rycerze musieli starać się dobrze żyć i dobrze umierać, by stać się wzorem dla społeczeństwa.
W dawnych czasach funkcjonowały w społeczeństwie różne grupy, a jedną z nich było rycerstwo. Przynależenie do tego stanu łączyło się z stosowaniem się do zasad konkretnego kodeksu moralnego, zwanego jako etos rycerski. Był to zestaw zasad i wartości, które musiały być przestrzegane przez każdego rycerza. Pojawił się on w średniowieczu i funkcjonował zarówno w czasach pokoju, jak i wojny.
Od samego początku swojego istnienia człowiek zastanawiał się nad swoją śmiertelnością i znaczeniem swojego życia w stosunku do świata. Szczególnie mocno aspekt ten był eksploatowany w kulturze i sztuce średniowiecza.
Nie ma chyba takiej cywilizacji czy społeczeństwa, które nie prowadziłoby wojen z różnych powodów, na przykład chęci podbicia nowych terenów, zdobycia zasobów naturalnych czy w celu szerzenia swojej religii czy światopoglądu. Od zawsze przyjmowano również to, że w czasie walk, wojny czy bitwy pewne działania są powszechnie akceptowane, inne zaś z kolei spotykają się z potępieniem i krytyką.
Bóg, wiara i religie są częścią ludzkości i jej kultury od samego początku jej istnienia. Ich obecność wyjaśniała ludziom świat, którego dawniej nie rozumieli, porządkowała codzienność i nadawała jej rytm, a także była swoistym drogowskazem moralnym dla każdego, kto tego potrzebował.
Powszechnie mówi się o rycerzach jako o niedoścignionych wzorach właściwego zachowania, męstwa, honoru czy też umiejętności walki. Etos rycerski jest ważnym aspektem kultury rycerskiej, kojarzonej głównie z czasami średniowiecza, przetrwał on jednak jako uniwersalny kodeks moralny i był też wykorzystywany w czasach późniejszych.
W średniowieczu ludzie największą wagę przywiązywali do kwestii duchowych i spraw ostatecznych, mniej zaś przejmowali się swoim doczesnym ciałem, które było kruche i nieustannie narażone śmierć w wyniku wojny lub choroby, czającej się na każdym kroku.
