W „Potopie” Henryka Sienkiewicza czytelnik może spotkać wiele postaci z dalszego planu, które autor zarysował w sposób żywy i wiarygodny. Jednymi z nich są Kiemlicze, czyli stary Kiemlicz oraz jego synowie-bliźniacy, Damian oraz Kosma. To przykład ubogich szlachciców, którzy służyli majętniejszym panom, takim jak Kmicic.
„Potop” Henryka Sienkiewicza jest drugą częścią słynnej trylogii. We wszystkich tomach pojawiają się postaci, które są bohaterami więcej niż jednej historii. Jedną z nich jest Jan Skrzetuski – najważniejsza osoba w powieści „Ogniem i mieczem” – który pojawia się także w „Potopie”.
Od dawna wiadomo, że człowiek w zbiorowości zachowuje się zupełnie inaczej niż jako jednostka. Szczególnie uwidacznia się to w sytuacji zagrożenia, gdzie pewne reakcje, takie jak panika, potrafią się równocześnie udzielić całemu tłumowi.
W „Potopie” Henryka Sienkiewicza spotkać można wiele postaci, które inspirowane były faktycznie żyjącymi osobami. Jedną z nich był książę Bogusław Radziwiłł, krewniak Janusza Radziwiłła i jeden z potężnych magnatów dawnej Rzeczypospolitej.
Jedną z najpotężniejszych i najbardziej wpływowych postaci, jakie Henryk Sienkiewicz opisał w powieści „Potop”, był litewski magnat znany jako Janusz Radziwiłł. Kreując tego bohatera, Sienkiewicz inspirował się faktycznie żyjącym w czasach potopu szwedzkiego człowiekiem. Pełnił on wiele bardzo ważnych funkcji państwowych, jednak w historii Polski zapisał się jako jeden z największych zdrajców własnej ojczyzny oraz narodu.
Tworząc swoją słynną trylogię, Henryk Sienkiewicz zadbał o to, by w każdym z trzech tomów pojawiały się te same postaci, łączące ze sobą te historie. Takim bohaterem jest Jerzy Michał Wołodyjowski, tak zwany mały rycerz. Wiele miejsca poświęcono mu między innymi w drugiej części trylogii, czyli w „Potopie”, jest także głównym i tytułowym bohaterem trzeciego i ostatniego jej tomu.
W obliczu trudnych wyzwań i sytuacji beznadziejnych człowiek ma do wyboru jedną z dwóch postaw – może się bowiem wykazać odwagą lub tchórzostwem. Oczywiście bardziej doceniania i pożądana jest odwaga, tchórze zaś często spotykają się z okazywaną im pogardą. To mężni bohaterowie zostają bowiem upamiętnieni w pieśniach i legendach, a im bardziej tragiczny jest ich los i większe poświęcenie stało się ich udziałem, tym chętniej są oni przywoływani jako przykład właściwej postawy.
W trylogii stworzonej przez Henryka Sienkiewicza wiele postaci pojawia się we wszystkich trzech tomach, łącząc ze sobą poszczególne historie. Takim bohaterem jest na przykład Jan Onufry Zagłoba. Powszechnie uważany jest on za jednego z najbardziej lubianych bohaterów trylogii. Wiele miejsca autor poświęca mu w drugiej części, czyli w „Potopie”. Zagłoba to typowy przedstawiciel sarmackiej szlachty, wraz z jej wadami i zaletami, a także postać komiczna, wnosząca do powieści wiele humoru.
W powieści „Potop” Henryk Sienkiewicz wykreował bardzo wiele ciekawie zarysowanych postaci z pierwszego oraz z dalszego planu, które pojawiały się w licznych, zawartych w jego utworze wątkach.
„Potop” autorstwa Henryka Sienkiewicza to obszerna, wielowątkowa opowieść, w której pojawia się również wiele postaci. Część z nich jest całkowicie fikcyjna, inne zaś częściowo oparte na faktycznych postaciach, a jeszcze inne są literackim odwzorowaniem osób znanych z historii Polski. Sienkiewicz zadbał o to, by każdy z opisywanych bohaterów był wiarygodny i wyposażony w pogłębiony portret psychologiczny i własną historię.
Andrzej Kmicic to główna postać drugiej części trylogii autorstwa Henryka Sienkiewicza, która nosi nazwę „Potop”. Autor wzorował jego postać na faktycznie żyjącym szlachcicu, którym był człowiek znany jako Samuel Kmicic. Główny bohater „Potopu” jest charakterystycznym reprezentantem sarmackiej szlachty z XVII wieku.
Powszechnie wiadomo, że na władcach i osobach rządzących danym krajem spoczywa ogromna odpowiedzialność i muszą oni wielokrotnie podejmować trudne decyzje. Władcy często stoją w obliczu różnego rodzaju kryzysów dotykających społeczeństwo, na przykład wojen, klęsk żywiołowych czy innych nieszczęść.