Miłość ma różne oblicza, o czym wie każdy, kto się z nią spotkał. Jest to jedno z najważniejszych i najsilniejszych uczuć, których doświadcza w swoim życiu człowiek i w związku z tym od zawsze fascynowała ona między innymi artystów.
Miłość to jedna z największych i najbardziej tajemniczych sił, które kierują człowiekiem w jego życiu, nie zawsze w zrozumiały dla niego sposób. Dostrzegli to także twórcy dzieł literackich, którzy właśnie z tego uczucia uczynili główne źródło motywacji do działania, jakie kierowało decyzjami opisywanych bohaterów.
W naturę ludzi wpisane jest popełnianie przez nich błędów i uczenie się na nich. Nie ma na świecie osoby, której nie zdarzyłaby się poważna lub mniej istotna pomyłka. Jednak wiele takich niewłaściwych decyzji potrafi wpłynąć na losy danego człowieka i całkowicie je odmienić.
„Potop” to druga część znanej trylogii Henryka Sienkiewicza, która ukazała się w roku 1886. Sienkiewicz napisał ją ku pokrzepieniu serc, by wesprzeć ducha swoich rodaków w trudnych chwilach, jakie przyniosło im życie pod zaborami. Przywołał więc w swoim dziele wspaniałe chwile, kiedy to Polska odparła potop szwedzki i pokonała nieprzyjaciela.
Henryk Sienkiewicz w roku 1886 wydał drugą część swojej trylogii, która zatytułowana została „Potop”. Jej akcja została umieszczona w czasie potopu szwedzkiego, a głównym bohaterem opowieści Sienkiewicz uczynił szlachcica zwanego Andrzejem Kmicicem. Jest on postacią, która w trakcie trwania powieści zmienia się i rozwija na oczach czytelnika.
Sarmatyzm był formacją kulturową (ponieważ ciężko uznać go za pełnoprawny ruch ideologiczny czy też literacki, ze względu na swoją małą skalę) popularną wśród polskiej szlachty, głównie uboższej od końca XVI do połowy wieku XVIII. Obejmowała ona obyczajowość, styl życia oraz ideologię.
“Potop” to druga część trylogii stworzonej przez działającego w epoce pozytywizmu pisarza, Henryka Sienkiewicza. “Potop” wydany został w roku 1886. Akcja powieści rozgrywa się na dwóch planach-historycznym oraz przygodowym.
Literatura jest czymś, co czytelnikowi kojarzy się z fikcją, czymś wymyślonym i stworzonym przez autora. Jest to bardzo ogólne stwierdzenie, bowiem istnieją gatunki literackie oparte o prawdę i opisuje autentyczne zdarzenia, jak na przykład reportaże.