Przeszłość pełni bardzo istotną rolę w życiu człowieka. Sprawia, że wie, kim on jest, skąd pochodzi i co go ukształtowało. Wspomnienia często są jedynym miejscem, w którym człowiek może być razem z ludźmi, którzy już odeszli.
Cierpienie jest doświadczeniem, które dotyka każdego człowieka, bez względu na wiek. Może mieć ono różne źródła – strata bliskiej osoby, śmierć, problemy w życiu, problemy z pracą czy z rodziną, a nawet ból odczuwany w związku z aktualnie czytaną książką. Cierpienie jest stanem, do którego ludzie często próbują przypisać sens i znaczenie, by w jakiś sposób wytłumaczyć i usprawiedliwić ból, jaki odczuwają.
W życiu człowieka pojawia się wiele silnych emocji, które mają na niego znaczący wpływ. Jednym z nich jest tęsknota. Może mieć ona różne źródła – tęskni się za ukochaną osobą, za zmarłymi bliskimi, za zwierzętami, za ojczyzną, gdy przebywa się poza jej granicami, a nawet za ulubionymi rzeczami, które się w jakiś sposób utraciło.
Sen to bardzo intrygujący człowieka aspekt jego życia. Jest on swoistą tajemnicą, która przenosi go do niezwykłych, niezbadanych krain, do których człowiek nie ma dostępu na jawie. W literaturze sen i widzenia stały się pożytecznymi narzędziami dla autorów, dzięki którym mogli oni ujawniać ukrytą prawdę dotyczącą losów danej postaci.
Pamięć jest dla człowieka bardzo ważna. To dzięki niej może przechowywać wspomnienia o dawnych czasach, a także gromadzić wiedzę, rozwijać się, zmieniać jako społeczeństwo, a także uczyć się na błędach. Bez pamięci i wspomnień ludzie byliby skazani na stanie w miejscu i powielanie wciąż od nowa tych samych błędów.
W życiu człowiek spotyka się z wieloma różnymi sytuacjami. Niektóre są dla niego korzystne, inne z kolei sprawiają mu cierpienie. Z tym drugim wielu osobom trudno jest się pogodzić. Szczególnie bolesna jest sytuacja, w której pojawia się cierpienie niezawinione, a z okrutnym losem zmaga się osoba niewinna, która nie zasługuje na to, by spotykało ją tak wiele okrucieństw czy trudności.
Relacja między rodzicami a dziećmi jest jednym z chętniej wykorzystywanych motywów literackich już od samego początku istnienia literatury. Każdy człowiek ma bowiem rodziców i łączy go z nimi specyficzna relacja, oparta na bezwarunkowej miłości, której nie da się zaobserwować w żadnym innym przypadku.
Cierpienie jest nieodłączną częścią ludzkiej egzystencji. Choć nikt nie chce go odczuwać, nie da się go całkowicie uniknąć. Może ono wynikać z własnej choroby, tragedii osobistej, jak być formą współodczuwania cierpienia bliskiej osoby.
Jan Kochanowski był renesansowym poetą tworzącym fraszki, pieśni i dramaty. Po tragedii, jaka spotkała jego rodzinę (śmierć najmłodszej córki Urszuli w 1578), stworzył cykl dziewiętnastu „Trenów” poświęconych pamięci zmarłej dziewczynki. Omawiany siedemnasty wiersz zbioru po raz pierwszy można uznać za modlitwę skierowaną do Boga. Szuka w nim swojego pocieszenia i opoki. Podmiot liryczny powraca do motywów biblijnych, co można uznać za próbę pojednania się ze Stwórcą.
Cykl „Trenów” autorstwa Jana Kochanowskiego jest poruszający z wielu względów. Widać w nim etapy ludzkiej żałoby, żalu po stracie, ale również podważenie norm znanych z epoki, kiedy tworzył. W szesnastym utworze zbioru poeta po raz kolejny porusza wątek idei związanych z renesansem, rozprawia się głównie z filozofią stoicką.
Jan Kochanowski to jeden z najwybitniejszych polskich artystów. Renesansowy poeta stworzył wiele słynnych utworów, które weszły do kanonu lektur w Rzeczpospolitej, ale i w Europie. Zbiór „Trenów” opublikowanych w 1580 roku w Krakowie powstał po śmierci ukochanej niespełna trzyletniej córki autora, Urszuli Kochanowskiej. Interpretowany wiersz jest piętnastym z kolei. Poszukuje ukojenia w mitologii greckiej, porównuje swoją tragedię do mitu o Niobe.
Interpretowany wiersz jest czternastym trenem cyklu „Trenów” napisanego przez Jana Kochanowskiego. Ukazuje obraz cierpienia po śmierci najbliższej mu osoby, swojego dziecka, które zmarło nagle w wieku niespełna trzech lat.