Pozytywizm był epoką, w której szczególny nacisk kładziony był na kwestie związane z pracą. Najważniejszymi pojęciami, jakie łączą się z tymi czasami są więc takie terminy jak praca organiczna czy praca u podstaw. Motyw pracy pojawia się w wielu powieściach tego okresu, także w dziele Bolesława Prusa zatytułowanym „Lalka”.
W „Lalce” Bolesława Prusa można znaleźć wiele odniesień do popularnych za życia autorów myśli i prądów filozoficznych oraz naukowych. Jednym z nich był scjentyzm, popularny w czasach, w którym dominował pozytywizm.
W wieku XIX rozpoczął się proces emancypacji kobiet, co znalazło swoje odbicie w wielu dziełach literackich z tego okresu. Motyw ten pojawia się między innymi w twórczości Bolesława Prusa, na przykład w powieści „Lalka”.
W powieści „Rok 1984” George Orwell wykreował przerażającą wizję świata, w którym władzę przejęła totalitarna Partia i wprowadziła w państwie system autorytarny. Jej jedynym celem jest utrzymanie swoich rządów oraz podporządkowanie sobie każdego elementu życia wszystkich obywateli. W swoim dziele Orwell nie stworzył zbyt wielu bohaterów, jednak każdy z nich jest istotny dla fabuły i do oddania grozy sytuacji, w jakiej znaleźli się ludzie żyjący pod rządami Partii i Wielkiego Brata.
Powieść George’a Orwella pod tytułem „Rok 1984” zyskała rozgłos jako przerażająca wizja dystopijnej rzeczywistości, w której za władzę odpowiada totalitarny reżim, organizujący życie każdej jednostki. Orwell w swoim dziele opisał bohaterów, którzy zmagają się z tą sytuacją i próbują odmienić swój los, ale także stworzył postaci konformistów, starających się przypodobać władzy i wiernie wypełniających jej założenia. Takim bohaterem jest O’Brien, który wciągnął w pułapkę Winstona Smitha i Julię.
George Orwell jest pisarzem znanym z dystopijnej, totalitarnej wizji władzy, jaką wykreował w swojej powieści „Rok 1984”. Opisał on w niej realia życia jednostki w reżimie, który kontroluje każdy aspekt jej życia oraz próby odzyskania chociaż najmniejszego skrawka wolności, które są brutalnie tłamszone przez rządzącą Partię.
George Orwell w powieści „Rok 1984” stworzył przerażającą wizję dystopijnego systemu, w którym rządzi Partia kontrolująca każdy aspekt życia swoich obywateli. Do tego celu służy jej wszystko, co tylko możliwe, w tym nawet język, jakim posługuje się społeczeństwo czy historia, którą urzędnicy zmieniają według potrzeb Partii.
„Rok 1984” George’a Orwella to powieść, która ukazuje czytelnikowi to, jak wygląda życie w systemie totalitarnym. Nie ma w nim miejsca na wolność jednostki, a wszystko jest podporządkowane jednej misji – utrzymaniu władzy przez Partię, która rządzi. Jednak nawet w takich systemach zdarzają się jednostki, które buntują się, w dziele Orwella jedną z nich była Julia.
W słynnej powieści „Rok 1984” George Orwell wykreował rzeczywistość państwa, w którym rządziła totalitarna, reżimowa Partia. Wymagała ona podporządkowania sobie każdego aspektu życia obywateli i zmieniała wszystko, od języka, aż po pamięć o dawnych wydarzeniach. Społeczeństwo musiało ściśle przestrzegać prawa stanowionego przez Partię, inaczej każdego mogły spotkać bardzo niebezpieczne konsekwencje, jakie rodziło nieposłuszeństwo. Ludzie podzieleni byli też na grupy społeczne, z czym wiązały się ich prawa i obowiązki. Wyróżnić więc można trzy główne klasy.
W roku 1949 George Orwell wydał swoją powieść pod tytułem „Rok 1984”. Opisywała ona realia życia w systemie totalitarnym, jaki panował w Oceanii, gdzie rządziła Partia i Wielki Brat.
Znana powieść węgierskiego autora Ferenca Molnára zatytułowana „Chłopcy z Placu Broni” zaczęła ukazywać się w odcinkach w roku 1906. Molnár opisał w niej historię chłopców, którzy przynależą do dwóch grup i rywalizują między sobą o dostęp do tytułowego Placu Broni, na którym można spędzać czas lub grać w palanta. Fabuła powieści składa się z wielu przeplatających się ze sobą wątków.
„Chłopcy z Placu Broni” autorstwa węgierskiego pisarza Ferenca Molnára początkowo byli powieścią, która ukazywała się w odcinkach od roku 1906. Autor przedstawił w niej losy dwóch grup chłopców, walczących między sobą o dostęp do zamieszczonego w tytule Placu Broni, na którym można było się bawić lub grać w palanta.