„Zbrodnia i kara: Fiodora Dostojewskiego to kolejny przykład rozważań nad naturą dobra i zła. Rodion Raskolnikow, główny bohater, obmyśla nowy sposób widzenia moralności. Zgodnie z tą myślą ludzie dzielą się na lepszych i gorszych. Ci lepsi są wyjęci spoza zwyczajowego rozumienia dobra i zła i mogą dzięki temu bez konsekwencji mordować tych gorszych ludzi, jeśli uznają, że dzięki temu świat stanie się lepszy. Nie powinni być za to karani czy odczuwać z tego powodu wyrzutów sumienia.
Raskolnikow wprowadza te tezy w życie i morduje starą lichwiarkę. Szybko okazuje się jednak, że jakiekolwiek morderstwo jest złem i bohater mierzy się z wyrzutami sumienia oraz wątpliwościami. Ostatecznie przyznaje się do swojej zbrodni i ponosi za nią karę, co przywraca mu prawdziwy spokój ducha. Zło zawsze okazuje się być złem, bez względu na różnego rodzaju filozoficzne przemyślenia.
