„Wy, którzy pospolitą władacie”, to „Pieśń XIV” Ksiąg wtórych, autorstwa Jana Kochanowskiego. Poeta włączył tę pieśń, jako drugą kwestię chóru do „Odprawy posłów greckich”- pierwszego nowożytnego dramatu polskiego. Jan Kochanowski żył i tworzył w czasach renesansu i do dziś uznaje się go za jednego z najwybitniejszych twórców tej epoki, w całej Europie.
Leopold Staff to bardzo znany polski poeta, który zadebiutował w Młodej Polsce, ale tworzył także w dwóch kolejnych epokach literackich. „Ogród przedziwny” jest wierszem otwierającym tom „Uśmiechy godzin” z 1910 roku i uznaje się go za przedsmak filozofii franciszkańskiej w utworach Staffa.
Leopold Staff to jeden z najwybitniejszych twórców literatury polskiej XX wieku. Staff tworzył przez niemal sześćdziesiąt lat, był przedstawicielem aż trzech epok literackich, a przy tym jego twórczość przeszła wiele przemian. „O miłości wroga” to jeden z utworów, który uznaje się za granicę między pesymistycznym, a pozytywnym podejściem do świata zawartym w jego utworach.
Zbigniew Herbert to jeden z najbardziej znanych polskich poetów, który tworzył w drugiej połowie XX wieku. Fascynowały go podróże, a w swoich dziełach literackich często odnosił się do mitologii. Tak stało się również w przypadku omawianego utworu „Stary Prometeusz”.
Istnieje w polskiej poezji wiele wspaniałych wierszy o kobietach. Są to często wiersze miłosne lub erotyczne. Niejednokrotnie wiersze takie mierzą się ze stereotypowymi rolami kobiet. Wiersze o kobietach są bez wątpienia piękne i poruszające.
W słynnej powieści „Potop” autorstwa Henryka Sienkiewicza nie brakuje scen batalistycznych, opisów starć i walk. Jest to wszak dzieło, którego akcja toczy się w Polsce w wieku XVII, w trakcie potopu szwedzkiego, kiedy to naród zmuszony był zbrojnie walczyć o swoją wolność.
Jedną z najsłynniejszych powieści Henryka Sienkiewicza jest druga część jego trylogii, czyli „Potop”. Sienkiewicz wykreował w nim wiele barwnych i interesujących postaci, ale jego głównym bohaterem jest Andrzej Kmicic, chorąży orszański.
W „Potopie” Henryka Sienkiewicza czytelnik ma do czynienia z wieloma złożonymi wątkami i zagadnieniami. Jednak jednym z najważniejszych spośród nich jest historia miłości Andrzeja Kmicica i Aleksandry Billewiczówny. Ich pełne problemów perypetie zajmują i fascynują kolejne pokolenia czytelników „Potopu”.
Tadeusz Gajcy to polski poeta, którego wlicza się do grona artystów zwanych pokoleniem Kolumbów – pisarzy wkraczających w dorosłość, w czasach II wojny światowej. Wiersz „Miłość bez jutra” to część tomiku poezji „ Grom powszedni”, powstałego w 1944 roku. Autor zginął tego samego roku, w Powstaniu Warszawskim.
Henryk Sienkiewicz w swojej powieści „Potop” stworzył wiele pogłębionych i interesujących bohaterów, zarówno z pierwszego, jak i z dalszego planu. Niektórzy spośród nich występują we wszystkich tomach jego trylogii.
Henryk Sienkiewicz w swojej powieści „Potop” przybliża czytelnikowi właśnie czasy potopu szwedzkiego i walk, jakie miały miejsce w trakcie tego słynnego konfliktu. Sienkiewicz, opisując w swojej powieści liczne starcia z wrogiem, inspirował się faktycznymi wydarzeniami, jakie zostały opisane w przekazach historycznych tamtego okresu.
W „Potopie” Henryka Sienkiewicza czytelnik ma do czynienia z wielowątkową opowieścią, osadzoną w XVII wieku i ukazującą stosunkowo wiernie oddane wydarzenia z czasów potopu szwedzkiego. Co za tym idzie opisywani w tym dziele bohaterowie razem tworzą szeroką panoramę społeczeństwa tamtych czasów, reprezentując sobą różnorodne stany oraz postawy, jakie przyjmowali w tamtych czasach ludzie.