„Potop” autorstwa Henryka Sienkiewicza to obszerna, wielowątkowa opowieść, w której pojawia się również wiele postaci. Część z nich jest całkowicie fikcyjna, inne zaś częściowo oparte na faktycznych postaciach, a jeszcze inne są literackim odwzorowaniem osób znanych z historii Polski. Sienkiewicz zadbał o to, by każdy z opisywanych bohaterów był wiarygodny i wyposażony w pogłębiony portret psychologiczny i własną historię.
Cezary Baryka to główny bohater jednej z najbardziej znanych powieści Stefana Żeromskiego, czyli „Przedwiośnia” z roku 1924. Cezary to bohater, który w trakcie trwania akcji tego utworu dorasta i z chłopca staje się młodzieńcem. Czytelnik jest więc świadkiem tego, jak Cezary zmienia się i rozwija i jak kształtuje się jego światopogląd oraz jak poznaje stopniowo okrutny świat wokół siebie. Cezary żyje bowiem w trakcie trwania wielkich wydarzeń historycznych, takich jak rewolucja w Baku czy odzyskanie przez Polskę niepodległości.
Andrzej Kmicic to główna postać drugiej części trylogii autorstwa Henryka Sienkiewicza, która nosi nazwę „Potop”. Autor wzorował jego postać na faktycznie żyjącym szlachcicu, którym był człowiek znany jako Samuel Kmicic. Główny bohater „Potopu” jest charakterystycznym reprezentantem sarmackiej szlachty z XVII wieku.
Trudne decyzje życiowe są czymś, przed czym ostatecznie stanie każdy człowiek w ciągu swojego życia. Pojawiają się czasem wcześniej, czasem później, jednak wydaje się, że są nieuniknione. Można powiedzieć, że są one swego rodzaju testem dla ludzkiego charakteru, każdy bowiem reaguje na nie inaczej.
Powszechnie wiadomo, że na władcach i osobach rządzących danym krajem spoczywa ogromna odpowiedzialność i muszą oni wielokrotnie podejmować trudne decyzje. Władcy często stoją w obliczu różnego rodzaju kryzysów dotykających społeczeństwo, na przykład wojen, klęsk żywiołowych czy innych nieszczęść.
Cierpienie jest nieodłączną częścią życia człowieka, którego nikt nie jest w stanie uniknąć. Wielu filozofów poświęciło swoje rozważania jego naturze oraz zastanawianiu się, dlaczego spotyka ono ludzi. Cierpienie jest także ważnym aspektem filozofii i wiary chrześcijańskiej, ponieważ uznawane jest ono za środek do osiągnięcia świętości i sposób na stanie się lepszym człowiekiem.
Stanisław Wyspiański jest jednym z najważniejszych twórców epoki Młodej Polski, która w swych założeniach sięgała aż do czasów romantyzmu i wykorzystywała idee, jakie wówczas były popularne wśród twórców.
Intertekstualność to termin wywodzący się od Julii Kristevej i jej badań i oznacza on nawiązania, jakie pojawiają się między tekstami, często pochodzącymi z różnych epok. Występowanie takich zależności jest bezsprzeczne i każdy z pewnością jest w stanie wymienić kilka dzieł, które ze sobą w jakiś sposób korespondują.
Sztuka i historia łączą się ze sobą w sposób nierozerwalny już od samego początku swojego istnienia. Wydarzenia historyczne często są prawdziwą inspiracją dla dzieł sztuki. Każdy twórca działa także w określonym kontekście historycznym, co wpływa na jego poglądy, działania oraz podejmowaną przez niego tematykę.
Miasto od zawsze fascynowało różnego rodzaju artystów. Ich natura, charakter i sposób, w jaki wpływa ono na życie człowieka sprawiało, że traktowano je jak szczególny fenomen, godny opisana. Miasta niejednokrotnie przedstawiano w literaturze jako żywy organizm o podobnych funkcjach.
Ludzkość od zawsze dążyła do czegoś więcej niż tylko zaspokojenie podstawowych potrzeb i przeżycie. W związku z tym w ciągu całego czasu istnienia cywilizacji powstało wiele różnego rodzaju systemów filozoficznych i idei, które dla niektórych osób stały się szczególnie ważne i bliskie.
Miłość ma różne oblicza, o czym wie każdy, kto się z nią spotkał. Jest to jedno z najważniejszych i najsilniejszych uczuć, których doświadcza w swoim życiu człowiek i w związku z tym od zawsze fascynowała ona między innymi artystów.