W naturę ludzi wpisane jest popełnianie przez nich błędów i uczenie się na nich. Nie ma na świecie osoby, której nie zdarzyłaby się poważna lub mniej istotna pomyłka. Jednak wiele takich niewłaściwych decyzji potrafi wpłynąć na losy danego człowieka i całkowicie je odmienić.
Najsłynniejszą powieścią Bolesława Prusa jest „Lalka”. Dzieło to powstało w czasach pozytywizmu, czyli epoki, która nadeszła po romantyzmie i która zanegowała ideały swoich poprzedników. Pozytywizm stworzył własny program i światopogląd, konsekwentnie realizowany między innymi przez artystów. Prus zalicza się do twórców tej epoki, ale w „Lalce” nie tylko przedstawił jego założenia oraz pokazał, jak były one wdrażane w życie, ale pokusił się także o ich ocenę oraz próbę zrozumienia, w jaki sposób polskie społeczeństwo reagowało na nie. W „Lalce” znaleźć więc główne hasła pozytywizmu, którymi była praca organiczna oraz praca u podstaw.
„Lalka” Bolesława Prusa to powieść realistyczna, w której autor starał się jak najbardziej wiarygodnie oddać społeczeństwo i realia życia w Warszawie pod koniec wieku XIX. Rozliczał się także z ideałami epok romantyzmu i pozytywizmu. Mimo tego w dziele tym odnaleźć można wiele symboli, pod którymi ukrywa się dodatkowe znaczenie, które czytelnik może wykorzystać do prób zrozumienia przekazu tekstu.
„Lalka” jest powieścią, która powstała w czasach pozytywizmu i to właśnie z tą epoką jest ona powszechnie kojarzona. Jednak w czasach, gdy Prus tworzył swoje dzieło, wciąż jeszcze pamiętano o romantycznych ideałach oraz o tym, jaki niegdyś wpływ na społeczeństwo one miały. Jednocześnie wdrażano w życie pozytywistyczne projekty i żywiono w związku z nimi duże nadzieje. Prus w swoim dziele rozlicza się z obiema epokami i ideałami, jakie starały się one krzewić w społeczeństwie.
Najsłynniejszą powieścią Bolesława Prusa jest „Lalka” – dzieło wielowątkowe, opisujące szeroko realia życia społeczeństwa pod koniec wieku XIX. „Lalka” to powieść, w której autor próbuje też odpowiedzieć na wiele ważnych pytań, mających swoje źródła w problemach społecznych, charakterystycznych dla okresu, w którym tworzył. Problematyka dzieła jest więc skomplikowana i obejmuje wiele zagadnień.
W „Lalce” Bolesława Prusa odnaleźć można bogatą reprezentację grupy społecznej, jaką była w czasach współczesnych autorowi arystokracja. W dziele spotkać można wielu bohaterów, którzy właśnie z niej się wywodzili. Prus stworzył ich wiarygodny i pogłębiony obraz, ukazując zarówno liczne wady, jak i zalety arystokratów. Jedną z przedstawicielek tej klasy była główna kobieca bohaterka i ukochana Stanisława Wokulskiego, czyli Izabela Łęcka.
„Lalka” Bolesława Prusa to powieść realistyczna, nie znaczy to jednak, że nie jest w niej obecny symbolizm. Dodatkowe znaczenia autor ukrył już w samym tytule powieści, który doczekał się wielu interpretacji.
„Lalka” Bolesława Prusa stanowi powieść wielowątkową, o otwartej kompozycji. Główny wątek dotyczy miłości Stanisława Wokulskiego i Izabeli Łęckiej i to właśnie on łączy pozostałe historie. Wątki poboczne istnieją równocześnie z głównym i to przy ich pomocy autor stworzył rozległą i realistyczną panoramę ówczesnego społeczeństwa. Poruszenie takiej liczby wątków i zagadnień umożliwiło mu bowiem także wprowadzenie dużej liczby postaci na dalszym planie.
Bolesław Prus w powieści „Lalka” stworzył szeroką panoramę znanego mu społeczeństwa polskiego drugiej połowy XIX wieku. Nie mogło tam więc też zabraknąć przedstawicieli mniejszości żydowskiej, mieszkającej w Warszawie. Ich asymilacja była jednym z zagadnień, którymi interesowali się polscy pozytywiści.
Powieść pozytywistyczna i realistyczna „Lalka”, której autorem jest Bolesław Prus, to dzieło wielowątkowe, które opisuje wiele zagadnień ważnych w czasach współczesnych jej twórcy. Ponadto wyróżnia się ona bogatą kreacją postaci, dzięki którym wątki te są bardzo żywe i dynamiczne.
Najsłynniejsze dzieło Bolesława Prusa, czyli powstałą w okresie pozytywizmu „Lalkę”, określa się jako powieść realistyczną. Gatunek ten pojawił się w drugiej połowie XIX wieku i miał on na celu szczegółowe ukazanie życia zwykłego człowieka. Autor starał się je opisywać w sposób obiektywny i czytelny dla odbiorcy, z uwzględnieniem ogólnie przyjętych norm moralnych.
Bolesław Prus w swojej słynnej powieści „Lalka” stworzył wiele postaci, a wśród nich również liczną reprezentację arystokracji. Bohaterką wywodzącą się z tej klasy społecznej była między innymi Ewelina Janocka, narzeczona barona Dalskiego. Jest ona stereotypowym ukazaniem młodej arystokratki, która wychodzi za starszego mężczyznę z powodu oczekiwanych korzyści majątkowych.