Władysław Bełza to polski poeta, którego nazywano „piewcą polskości”. Tworzył na przełomie XIX i XX wieku. Pisał głównie utwory patriotyczne, mówi się, że był poetą neoromantycznym, ponieważ swą twórczością nawiązywał do epoki romantyzmu, a także tworzył publikacje na temat życiorysu Adama Mickiewicza. Wiersz „Ziemia rodzinna” jest jednym z przykładów patriotycznych nastrojów w poezji Bełzy.
Władysław Bełza to poeta przełomu XIX i XX wieku. Pisał poezję patriotyczną oraz pedagogiczną, a także publikacje na temat życiorysu i epoki Adama Mickiewicza. Choć możemy nie zdawać sobie z tego sprawy, to tak na prawdę niemal każdy Polak zna na pamięć utwór spod pióra Bełzy, który rozpoczyna się od słów „Kto ty jesteś, Polak mały..”.
Anna Kamieńska to polska pisarka, poetka i tłumaczka XX wieku. Pisała o sprawach życiowych, poszukiwaniu szczęścia i „małości” człowieka, skupiała się na tematach bliskich każdemu z nas, a także na religii, ponieważ była blisko związana z kościołem.
Od dawna w opozycji do siebie stoją dwa światy – ten rozumu i ten ducha. Każdy z nich ma swoich zwolenników, którzy próbują przekonać innych, czym w życiu powinni się kierować. Dylemat wyboru między sercem a umysłem znany jest także czytelnikom literatury. Kwestie tych dwóch odmiennych światopoglądów zostały bowiem poruszone w wielu różnych dziełach.
Małgorzata Hillar, a właściwie Janina Krystyna Helena Hillar to polska poetka XX wieku. Dziś nieco zapomniana, jednak w latach największej popularności porównywana do Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej i Tadeusza Różewicza. Jej twórczość przepełniona jest szczerością i autentycznością. Pisała między innymi erotyki, a także wiersze kontrowersyjne, dosadne, lekko cyniczne. Potrafiła pisać też o wojnie, śmierci, strachu, ale i o miłości, czy macierzyństwie.
Józef Baran to słynny poeta i dziennikarz polski, przełomu XX i XXI wieku, który tworzy do dziś. Jest laureatem prestiżowych nagród i gościem wielu wydarzeń kulturalnych w Polsce i na całym świecie. W swoich utworach porusza tematykę życia, przemijania, pisze o tym co spotyka go podczas codziennej wędrówki.
Maria Pawlikowska- Jasnorzewska to znana polska pisarka, tworząca w pierwszej połowie XX wieku. W swych utworach korzystała z przystępnego dla odbiorcy języka potocznego, zwanego też „językiem codzienności”. Była związana ze Skamandrytami, a więc takie zabiegi literackie mogą być naleciałością charakterystycznych dla nich form.
Krzysztof Kamil Baczyński to poeta, którego uznaje się za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli Pokolenia Kolumbów, czyli literatów, których młodość i okres wkraczania w dorosłość przypadła na czas II wojny światowej. Utwór „Rodzicom” powstał 30 lipca 1943 roku, a więc rok przed śmiercią autora. Jest to bardzo osobisty wiersz, w którym poeta wprost zdradza swoją tożsamość.
Stanisław Baliński był polskim poetą oraz dyplomatą. Należał do słynnej grupy literackiej Skamandrytów, z którą kojarzymy takie nazwiska jak Julian Tuwim, Jan Lechoń, czy Jarosław Iwaszkiewicz. Poruszał tematykę patriotyzmu, bohaterstwa, męczeństwa, czy trudów emigracji. W jego utworach niejednokrotnie zauważyć można silną inspirację epoką romantyzmu.
Kazimierz Wierzyński był polskim poetą, żyjącym w latach 1894-1969. Należał do grupy literackiej Skamandrytów. Praca w mediach zmusiła go do emigracji z ukochanego kraju. Wojnę spędził na obczyźnie, ale czas ten był dla niego niesamowicie płodny literacko. W swych utworach wyraża tęsknotę za Polską, ogromny patriotyzm.
Czesław Miłosz to jeden z czołowych polskich poetów XX wieku. Był zdobywcą literackiej Nagrody Nobla i wielu innych prestiżowych nagród. Nie da się określić go jedną formą i tematyką poezji, ponieważ tworzył przez niemal całe swoje życie, rozwijał się, zmieniał perspektywę i patrzenie na świat. Przeżył II wojnę światową, a tuż po niej wydał tomik poezji „Ocalenie” pisany przed wojną i w trakcie okupacji.
Tadeusz Gajcy to polski poeta, który należał do Pokolenia Kolumbów. Zginął podczas Powstania Warszawskiego. Jego twórczość nawiązywała do okrucieństwa wojny, utraconych przez nią lat młodości, tęsknoty za normalnością. Przedstawiał apokaliptyczne i mroczne wizje zagłady. Wiersz „Wczorajszemu” powstał w 1942 roku podczas okupacji Warszawy i stanowi przemyślenie na temat emocji i odczuć młodego pokolenia, któremu odebrano stabilne, szczęśliwe i spokojne życie, a zamieniono je na realia II wojny światowej.