Metafora należy do najpopularniejszych środków stylistycznych. Dzięki niej w treści można ukryć dodatkowy przekaz, mniej oczywisty i wymagający od odbiorcy refleksji. Stosują ją zarówno prozaicy, jak i poeci, którym zależy na barwniejszym języku i przyciągnięciu uwagi odbiorcy do konkretnego fragmentu utworu. Z pomocą przenośni utwory zyskują drugie dno i mają ciekawszą, wielowymiarową konstrukcję.
Środki stylistyczne służą ubarwieniu i urozmaicaniu treści utworu literackiego. Nie inaczej jest w przypadku onomatopei, która umożliwia podkreślanie dźwięków istotnych dla ogólnego odbioru dzieła. Dzięki niej treść utworu pozwala bardziej wczuć się w odczucia bohaterów i klimat całej fabuły powieści, a w przypadku liryki zrozumieć intencje autora, który nie wszystko wypowiada wprost. Czym jest i czemu służy onomatopeja?
Wolność jest jedną z najważniejszych wartości dla wielu ludzi lub nawet całych społeczności. Za nią ginęły w wojnach całe armie, powstało na jej temat wiele powieści, poematów czy pieśni. Jest to także coś, co jest zazwyczaj odbierane ludziom jako pierwsze w systemach totalitarnych. Wolność jednostki jest bowiem niepożądana i zagraża władzy i jej autorytetowi.
Społeczeństwo funkcjonuje w spokoju i rozwija się głównie dzięki zachowaniu porządku, a zawdzięcza to ustalonym normom społecznym. Większość osób każdego dnia stosuje się do nich, dzięki czemu wszyscy wiedzą, czego mogą się po innych spodziewać. Porządek społeczny ma różne źródła, może się na przykład wywodzić z założeń konkretnej religii i jest on także zazwyczaj regulowany prawem. Zdarzają się jednak wypadki podjęcia buntu przeciwko społecznym regułom.
Cywilizacja doświadczyła w swojej historii różnych rodzajów systemów totalitarnych. Szczególnym tego przykładem był XX wiek w Europie, kiedy to do głosu doszły tam takie reżimy jak faszyzm, nazizm czy stalinizm i rządy Związku Radzieckiego na wschodzie kontynentu. Zaowocowało to różnymi dziełami, które opisują funkcjonowanie państw totalitarnych.
Ludzkość od zawsze marzyła o stworzeniu idealnego systemu, który działałby perfekcyjnie i zapewniał ludziom wszystko to, czego potrzebują każdego dnia. Na przestrzeni wieków społeczeństwo miało wiele różnych pomysłów na to, jak miałoby wyglądać państwo idealne. Powstało także pojęcie utopii, spopularyzowane przez dzieło Tomasza Morusa.
XX wiek był momentem, kiedy przez Europę przetoczyły się różnorodne systemy totalitarne, na zawsze zmieniając to, jak wygląda społeczeństwo oraz sposób myślenia o władzy. Ślady tego można spotkać w literaturze tamtego okresu, która opisywała mechanizmy pojawiające się właśnie w systemach totalitarnych.
Błąd kardynalny to postrach wszystkich maturzystów. Obawiają się go nawet dobrzy uczniowie, którzy przygotowali się do egzaminu maturalnego i przeczytali wszystkie lektury obowiązkowe. Czym jest błąd kardynalny? Czy jego popełnienie powoduje niezdanie matury?
Baśnie to fantastyczne utwory epickie. Przedstawiony w nich świat ma cechy fantastyczne, a sama opowieść zwykle jest dość krótka, choć dłuższa niż bajka. Pierwsze baśnie były przekazywane w formie ustnej. Z czasem zaczęto je spisywać. Jakie są cechy baśni? Jak wyglądały w swojej pierwotnej wersji?
Julian Tuwim jest jednym z najpopularniejszych literatów dwudziestolecia międzywojennego oraz współzałożycielem grupy poetyckiej „Skamander”, z którą kojarzymy dziś wielu wybitnych twórców. Pisał bardzo różnorodne utwory – od tekstów kabaretowych, wierszy dla dzieci, czy pism satyrycznych, po poezję z wykorzystaniem licznych neologizmów, języka potocznego i wulgaryzmów. Wiersz „Czereśnie” jest natomiast przykładem literackiego impresjonizmu.
„Charlie i fabryka czekolady” to powieść dla dzieci i młodzieży z roku 1964. Jej autorem jest Roald Dahl. Opisał on przygody piątki dzieci w tytułowej fabryce należącej do Willy’ego Wonki, ekscentrycznego mężczyzny i wynalazcy niezwykłych słodyczy. Dzieci te zdobyły Złote Talony, dzięki którym zostały zaproszone na wycieczkę po niezwykłej fabryce i mogły poznać jej sekrety.
„Charlie i fabryka czekolady” to powieść autorstwa Roalda Dahla z roku 1964. Opisuje ona wizytę pięciorga dzieci w tytułowej fabryce czekolady, a to dzięki znalezieniu przez nie Złotego Talonu w opakowaniach ze słodyczami.