Nie powstało o lecie tak wiele wierszy jak o wiośnie, niemniej są one z pewnością warte zauważenia. Lato to cudowna pora roku, kojarząca się przede wszystkim z wakacjami. Latem możemy zaznawać rozrywek niedostępnych o innej porze roku, zwłaszcza chodzi tu wygrzewanie się na słońcu, o pływanie w morzu czy jeziorze, lecz także o cieszenie się obfitością owoców. Lato to jednak nie tylko rozrywki, lecz także czas pracy w polu.
Młody student, Artur, zastaje swoją babcię Eugenię, wujka Eugeniusza i lokaja Edka na grze w karty. Artur każe babci położyć się na katafalku. Artur dowiaduje się, że jego matka, Eleonora, ma romans z Edkiem.
Miłość to bez wątpienia najpopularniejszy temat wierszy. Jest to uczucie na tyle silne, intensywne, że nawet osoby, które nie są poetami często biorą się za pisanie wierszy miłosnych – najczęściej po to, by wyznać ogrom swojej miłości partnerowi lub partnerce, ewentualnie by po prostu przelać na papier zalew emocji.
Przez wieki istnienia literatury ludzie stworzyli wiele różnych odmian tekstów. Jednym z najpopularniejszych rodzajów wciąż są powieści. One także mają obecnie wiele odmian, różniących się od siebie sposobem ich tworzenia, narracją, ujęciem i tym, w jaki sposób prowadzona jest w nich akcja.
Powieści i inne dzieła literackie różnią się między sobą wieloma aspektami, a jednym z nich jest sposób prowadzenia narracji. Dzięki nim autor pokazuje czytelnikom to, co dzieje się w świecie przedstawionym – jaka jest fabuła i co czują i sądzą jej bohaterowie.
Ewa Lipska to polska poetka, felietonistka i redaktorka, urodzona w Krakowie w 1945 roku. Jest literatką, która już od początku swej twórczości porusza tematy trudne, społeczne, socjologiczne. Jej debiut przypadł na ciężkie czasy w Polsce, bo koniec lat 60-tych, czyli okres PRL (Polska Rzeczpospolita Ludowa). Z pierwszego tomu autorki „Wiersze” z 1967 roku pochodzi utwór „Mogę”.
Jedną z najbardziej cenionych w społeczeństwie wartości jest prawda. Osoby, które jej unikają, są zazwyczaj potępiane za swoje zachowanie. Wiele jednak ludzi zamiast stawić czoła rzeczywistości i temu, jak ona naprawdę wygląda, woli pogrążać się w marzeniach i fantazjach, które nie mają nic wspólnego z prawdą.
Nie wszystko w życiu da się zaplanować. Można wręcz pokusić się o stwierdzenie, że większość wydarzeń to okoliczności nagłe i niezaplanowane. Konieczne jest więc odpowiednie poradzenie sobie z nimi. Potrafią one jednak wywoływać gwałtowne reakcje, których człowiek nie jest w stanie kontrolować. Ujawnia się wtedy ich prawdziwa natura i działają zgodnie z tym, co ona im podpowiada.
Ludzkość od zawsze zafascynowana była ideą poświęcenia, heroizmu czy bohaterstwa. Pociągały ją szlachetne czyny czy poświęcanie się w imię wyższych celów czy idei. Osoby, które takiego czynu dokonały, zapisywały się w zbiorowej pamięci lub stawały się bohaterami podań, legend, mitów czy dzieł literackich. Widoczne jest to na przykład w mitologii greckiej, w której pojawia się wielu herosów. Bardzo często jest to zagadnienie związane z patriotyzmem i poświęceniem dla ojczyzny.
Trudno jest zrozumieć naturę człowieka. Jest ona bowiem pełna sprzeczności i zdarza się, że dana osoba może podejmować decyzje niezrozumiałe dla jej otoczenia. Niektórzy świadomie wybierają działania, które mogą im zaszkodzić, odrzucają okazje, jakie mogłyby zmienić ich życie, wchodzą w toksyczne związki lub podejmują decyzje sprzeczne z ich światopoglądem.
Opowiadanie to jeden z najpopularniejszych gatunków literackich. Niewielkie rozmiary utworu i jednowątkowa fabuła sprawiają, że opowiadania tworzy się z myślą o dzieciach i dorosłych czytelnikach. Poruszają zróżnicowane tematy i mają dość luźną konstrukcję.
Nie ma chyba takiej cywilizacji czy społeczeństwa, które nie prowadziłoby wojen z różnych powodów, na przykład chęci podbicia nowych terenów, zdobycia zasobów naturalnych czy w celu szerzenia swojej religii czy światopoglądu. Od zawsze przyjmowano również to, że w czasie walk, wojny czy bitwy pewne działania są powszechnie akceptowane, inne zaś z kolei spotykają się z potępieniem i krytyką.