„Dżuma” Alberta Camusa to powieść o epidemii mającej miejsce w algierskim miasteczku Oran. Pod jej wpływem losy wszystkich mieszkańców tego miejsca odmieniają się, a każdy z nich inaczej reaguje na te okrutne okoliczności. Camus ukazał różne postawy ludzkiego zachowania za pomocą wielu postaci, które wiarygodnie sportretował na kartach swojej powieści.
Zło to coś, co uznaje się za nieodłączny element świata oraz ludzkiej natury. Tym zagadnieniem zajmuje się wiele religii i systemów filozoficznych, które próbują ustalić, czym ono naprawdę jest i czy można uważać, że jest czymś przyrodzonym człowiekowi od urodzenia.
Trudno jest jednoznacznie powiedzieć, jaki tak naprawdę jest człowiek. Może on dopuszczać się rzeczy strasznych, a z drugiej strony działać z najwyższym poświęceniem w imię większego dobra. Od wieków filozofowie głowią się nad pytaniem, czy człowiek jest z natury dobry czy zły. Czy powinien zasługiwać na potępienie, czy może jednak szacunek jest tym, co powinno mu być okazywanie?
Albert Camus jest znany jako twórca powieści „Dżuma”. Opowiada ona o wybuchy epidemii w algierskim mieście Oran. Z dnia na dzień mieszkańcy zostają zamknięci w nim, ponieważ muszą być oddzieleni od reszty świata, by nie roznosić zarazy. Tak ekstremalna sytuacja i zderzenie ze złem pod postacią śmiertelnej choroby wyzwala w ludziach różnego rodzaju zachowania.
„Dżuma” to wyjątkowa powieść autorstwa Alberta Camusa, która na pierwszy rzut oka opowiada tragiczną historię algierskiego miasta Oran. Zostało ono dotknięte epidemią tytułowej dżumy, która spowodowała, że mieszkańców trzeba było odciąć od otaczającego ich świata, przez co byli oni zdani jedynie na siebie.
„Dżuma” autorstwa Alberta Camusa jest powieścią złożoną, często odczytywaną jako metafora opowiadająca o naturze zła. Autor przede wszystkim ukazał jednak historię niewielkiego miasta algierskiego zwanego Oran, które nagle zostaje ogarnięte epidemią tytułowej dżumy.
Twórcy literatury tworzą wiele zróżnicowanych portretów opisywanych przez siebie bohaterów i bohaterek tworzonych dzieł. W związku z tym na przestrzeni dziejów powstało wiele literackich portretów kobiet, które stały się nieodłączną częścią historii literatury.
Każdy z pewnością spotkał się z pojęciem oblężonego miasta. Czasami jest ono rozumiane dosłownie, jako działania wojenne w danym miejscu, a czasami to tylko metafora, która ma oddać pewien stan i sytuację, w której znalazł się dany człowiek lub społeczność. Oblężenie jest na stałe wpisane w historię konfliktów zbrojnych, jak na przykład ma to miejsce w „Potopie” Henryka Sienkiewicza, gdzie bohaterowie bronią przed Szwedami klasztoru na Jasnej Górze.
Cierpienie i śmierć to aspekty życia, z jakimi ostatecznie spotka się każdy człowiek. Dotyczą one bowiem zarówno jego samego, jak i jego bliskich. Nie da się przed nimi uciec i ostatecznie każdy musi się z nimi zmierzyć. Ten aspekt ludzkiej egzystencji był obiektem wielu refleksji filozofów.
W chwilach zagrożenia ludzie reagują na różne sposoby. Próbują chronić siebie, swoje zasoby, zdrowie czy nawet życie i robią to zgodnie ze swoim charakterem czy możliwościami. Często próbują walczyć samodzielnie i działać na własną rękę, licząc, że w ten sposób uchronią się przed skutkami kryzysu. Bywa jednak i tak, że zagrożenie sprawia, że solidaryzują się z innymi i dzięki temu zaczynają z nimi współpracować.
Na ogólny sens utworu wpływ ma wiele rzeczy. Może to być interpretacja czytelnika, może intencja autora, zastosowane metafory lub jeszcze wiele innych czynników. Między innymi jest to nadany utworowi tytuł, który może naprowadzić odbiorcę na przykład na konkretny trop interpretacyjny i zmienić sposób jego spojrzenia na cały tekst.
Zło jest znane ludzkości od początku jej istnienia. Definiowano je na różne sposoby i dla wielu społeczności mogło ono znaczyć coś innego, ale sama jego obecność jest niezaprzeczalna. Najczęściej oznacza ono czyny, które zakłócają naturalny porządek w zbiorowości i przyczyniają się do cudzego cierpienia, często niezawinionego.