Zło jest znane ludzkości od początku jej istnienia. Definiowano je na różne sposoby i dla wielu społeczności mogło ono znaczyć coś innego, ale sama jego obecność jest niezaprzeczalna. Najczęściej oznacza ono czyny, które zakłócają naturalny porządek w zbiorowości i przyczyniają się do cudzego cierpienia, często niezawinionego. Istnieją działania powszechnie uznawane za przejaw zła – przemoc, morderstwo, dokonywanie zniszczenia. W obliczu zła ludzie zachowują się na różne sposoby. Czasami aktywnie próbują z nim walczyć, w innych przypadkach stają się bierni, a w jeszcze innych stają się stroną, która to zło wyrządza. Różne postawy człowieka wobec zła pojawiają się między innymi w literaturze. Rozważania na ten temat spotkać można między innymi w takich dziełach jak „Dżuma” Alberta Camusa, „Zdążyć przed Panem Bogiem” Hanny Krall czy w sztuce „Makbet” autorstwa Williama Szekspira.
Powieść „Dżuma” ukazuje zróżnicowane postawy mieszkańców miasta Oran wobec zła, jakim był dla nich wybuch tytułowej epidemii dżumy. Z dnia na dzień musieli oni zacząć sobie radzić z ogromnym zagrożeniem, a ich przetrwanie zależało od wspólnego działania i miłosierdzia. Niektórzy rozumieli to doskonale i aktywnie pomagali swoim bliźnim w ciężkich chwilach. Był to na przykład doktor Bernard Rieux oraz Jean Tarrou, którzy włączyli się do leczenia i pielęgnacji chorych. Inni bohaterowie reagowali w odmienny sposób. Dziennikarz Rambert początkowo za wszelką cenę chciał wydostać się z miasta i porzucić bliźnich w niedoli, jednak z czasem zmienił spojrzenie na świat i pozostał w Oranie do końca epidemii.
Zmienił się także ojciec Paneloux. Najpierw uważał, że dżuma jest karą za grzechy, po śmierci niewinnego dziecka zupełnie zmienił swoje podejście. Był to dla niego test wiary. Jednak w Oranie były także osoby, dla których cudze cierpienie nie liczyło się i w dżumie widzieli szansę dla siebie. Taką postacią był Cottard, przestępca, który doskonale odnalazł się w chaosie epidemii, zabawiał się i zbijał majątek, gdy inni wokół umierali. Cottard cieszył się złem, jakie go otaczało. Camus sportretował więc wiele różnych postaw ludzi wobec zła i pokazał, że każdy reaguje na nie inaczej, nie zawsze właściwie.
