Nie zawsze twórca literatury ma możliwość wyrażenia swoich myśli wprost. Czasami nie chce tego robić, wierząc, że czytelnik sam zrozumie, co chciał mu przekazać, ale często napisanie bezpośrednio tego, co się sądzi może mieć dla autora fatalne konsekwencje.
Często spotkać się można ze stwierdzeniami, że ktoś jest stary jak świat, umrze ze strachu czy że coś jest czerwieńsze od krwi. Tego typu sformułowania określane są jako hiperbola, czyli wyolbrzymienie. Nie dotyczy to jednak tylko pojedynczych stwierdzeń.
Adam Mickiewicz uważany jest, za jednego z najwybitniejszych poetów polskiego romantyzmu, zwany wieszczem narodowym. Jeden ze stworzonych przez niego zbiorów ballad, o nazwie „Ballady i romanse”, uznaje się nawet, za rozpoczynający epokę romantyzmu. Znajduje się w nim między innymi utwór „Świteź”.
W stosunku do doświadczającego go losu człowiek podchodzi na różne sposoby. Niektórzy szukają wsparcia i pomocy bliskich, licząc, że wspólnie uda im się pokonać nawet największe trudności. Inni z kolei decydują się na przyjęcie postawy samotnika, który nieustannie zmaga się z losem i poszukuje swojej drogi życiowej.
Adam Mickiewicz to polski wieszcz narodowy. Jeden z najwybitniejszych twórców, przedstawiciel epoki romantyzmu. Jak wskazuje tytuł utworu „Do*** na Alpach w Splügen 1829” – powstał on podczas pobytu autora w Alpach. W tytule tkwi również tajemnica, a jest nią imię kobiety, adresatki wiersza.
Adam Mickiewicz stworzył wiele wyjątkowych dzieł, ale jednym z najbardziej znanych wciąż pozostaje wydany pierwszy raz w roku 1834 „Pan Tadeusz”, określany także jako epopeja narodowa. Jest to wielowątkowa opowieść, obrazująca życie szlachty w dawnych czasach i osadzona w trudnym dla Polski czasie zaborów.
W swoim najsłynniejszym dziele, jakim jest wydany po raz pierwszy w roku 1834 „Pan Tadeusz”, Adam Mickiewicz stworzył bogaty obraz Polski szlacheckiej dawnych czasów, razem z jej obyczajami, tradycjami oraz historią.
Wydany po raz pierwszy w roku 1834 „Pan Tadeusz” to epopeja narodowa autorstwa Adama Mickiewicza. Jest to dzieło, w którym występuje wiele postaci i składa się ono z wielu pogłębionych wątków politycznych, narodowowyzwoleńczych oraz historycznych.
Przyroda jest bardzo ważnym aspektem w życiu człowieka i pełni w nim wiele ról. To właśnie ona dostarcza ludzkości większości pożywienia, na jej łonie można wypoczywać, zachwycić się jej pięknem, a jednocześnie bywa dla człowieka też śmiertelnym zagrożeniem.
W „Panu Tadeuszu” Adama Mickiewicza pojawia się wiele postaci z pierwszego oraz z drugiego planu. W przypadku postaci kobiecych najważniejsze są dwie bohaterki, czyli Zosia Horeszkówna oraz Telimena. Kobiety te łączy dość bliska relacja, Telimena jest bowiem opiekunką Zosi i jej zadaniem jest wprowadzenie dziewczyny do towarzystwa w odpowiedni sposób.
W roku 1834 Adam Mickiewicz po raz pierwszy wydał swoje najsłynniejsze dzieło – epopeję narodową zatytułowaną „Pan Tadeusz”. Jest to opowieść, w której autor zawarł losy rodziny Sopliców, Horeszków oraz wielu innych postaci pobocznych, których historie razem tworzą wiele skomplikowanych wątków i opowieści, które razem tworzą opowieści o dwóch pokoleniach i konfliktach, które się toczyły między ich reprezentantami.
Słynna polska epopeja narodowa, czyli „Pan Tadeusz” autorstwa Adama Mickiewicza, wydana została w trudnych czasach zaborów. W tym okresie Polski nie było na mapach Europy, jej tereny zostały bowiem podzielone pomiędzy trzech okupantów. Sam Mickiewicz wiele lat swojego życia spędził na emigracji z powodu politycznych reperkusji, jakich doświadczał w związku ze swoją aktywnością polityczną.