Aneta Wideł Wiersz „Miejmy nadzieję!” autorstwa Adama Asnyka powstał 6 maja 1871 i pochodzi z wydanego w 1872 roku tomiku poezji „Poezje II”*. Utwór napisany został w duchu patriotyzmu. Niesie ze sobą pełne patosu przesłanie, że nie należy tracić wiary w odzyskanie wolności, ale, jak wskazuje tytuł, cały czas mieć nadzieję na nastanie lepszych dla ojczyzny czasów.
Wiersz „Poeta” autorstwa Bolesława Leśmiana pochodzi z wydanego w 1936 roku tomiku poezji „Napój cienisty”, poświęconemu tematyce religii oraz śmierci. Utwór porusza kwestię roli artysty wśród społeczeństwa oraz znaczenia samej sztuki. W bardzo pesymistyczny sposób ukazuje ogromną przepaść między życiem duchowym, niematerialnym a zwykłą codziennością i jej przyziemnymi problemami.
Wiersz „Iliada” autorstwa Jana Lechonia pochodzi z wydanego w 1945 roku tomiku poezji „Aria z kurantem”, w całości poświęconemu dziełom o motywach mitologicznych. Utwór ten nie tylko tytułem, ale i treścią nawiązuje do twórczości Homera, greckiego pieśniarza i epika. Poeta porównuje w nim historię mitycznej Troi z dziejami Warszawy podczas II Wojny Światowej.
Wiersz „Herostrates” autorstwa Jana Lechonia pochodzi z wydanego w 1920 roku debiutanckiego tomiku poezji „Karmazynowy poemat”. Stanowi on manifest nowej literatury, zrywa z romantyczną konwencją i patriotycznymi tematami. Ze względu na poruszaną tematykę i refleksję nad panującą w kraju sytuacją, utwór można uznać za programowe dzieło artysty.
Wiersz „Testament mój” autorstwa Juliusza Słowackiego powstał na przełomie 1839 i 1840 roku w Paryżu. Utwór przedstawia osobiste przemyślenia o życiu i patriotyzmie przebywającego na emigracji autora. Napisany został pod wpływem pogarszającego się stanu zdrowia poety przeczuwającego, że zbliża się czas jego śmierci.
Wiersz „Rozmowa z piramidami” autorstwa Juliusza Słowackiego powstał podczas rozpoczętej w sierpniu 1836 roku i trwającej dziewięć miesięcy podróży poety z Neapolu przez Grecję i Egipt aż do Ziemi Świętej. Napisany został właśnie w Egipcie, a inspiracją do jego stworzenia stała się wyprawa na szczyt piramidy Cheopsa, jednego ze starożytnych siedmiu cudów świata. Utwór porusza tematy patriotyczne i jest przykładem typowego światopoglądu romantycznego.
Wiersz „Rzym” autorstwa Juliusza Słowackiego powstał podczas jednej z wypraw autora – podróży do tytułowego Rzymu. Utwór porusza tematykę przemijania, nieuchronnego upływu czasu. Autor zawiera w nim swoje spostrzeżenia i przemyślenia na temat „wiecznego miasta”, którego potęga, mimo swojego przydomka, dawno już zgasła.
Wiersz „Anioły stoją na rodzinnych polach…” autorstwa Juliusza Słowackiego powstał w 1841 roku, kilka lat po upadku powstania listopadowego. Poeta przedstawia w nim swój stosunek do obecnej sytuacji w pozbawionym niepodległości kraju, a także panujące wśród polskiej emigracji nastoje. Jego utwór miał na celu podnieść rodaków na duchu i zagrzać ich do walki o odzyskanie wolności.
Wiersz „Do Matki” autorstwa Juliusza Słowackiego powstał w okresie, w którym poeta przebywał na emigracji. W tym czasie dużo korespondował z najbliższą mu osobą, czyli właśnie matką, Salomeą Słowacką, która jako jedyna rozumiała problemy osamotnionego artysty żyjącego w obcym mu kraju. Utwór porusza problematykę głębokiej samotności oraz towarzyszącej jej tęsknoty za rodziną i ojczyzną.
Wiersz „Uspokojenie” autorstwa Juliusza Słowackiego powstał w 1844 roku jako próba ostudzenia przeciwników rewolucji. Utwór napisany jest w duchu filozofii genezyjskiej – opracowanego przez poetę poglądu opierającego się na ciągłym odradzaniu w nowych, coraz doskonalszych formach. Można w nim znaleźć wiele odwołań do wydarzeń historycznych.
